Kolonialisme
Artikel
4 minuten

Het bericht stond midden augustus - in volle komkommertijd - ergens verstopt in de kolommen van een Vlaamse krant. De kop luidde: "Thomas Foley, nieuwe baas privatiseringsprogramma in Irak." Geen pagina één, geen nieuws op radio en TV.

Het bericht stond midden augustus - in volle komkommertijd - ergens verstopt in de kolommen van een Vlaamse krant. De kop luidde: "Thomas Foley, nieuwe baas privatiseringsprogramma in Irak." Geen pagina één, geen nieuws op radio en TV. Wel een schijnbaar banaal stukje in een even banaal rubriekje getiteld 'mensen', dat meer weg had van een biografietje, dan dat het echt ambieerde een van de grootste schandalige feiten van de afgelopen decennia uit de doeken te doen. In de VS zou naar verluidt enkel de Boston Globe en een lokale krant er enige aandacht aan hebben besteed. De informatie over de aanstelling van Foley is schaars, het debat ook. Noch in de VN, noch in het Amerikaanse parlement is er een discussie over geweest.

Zo ver is het dus gekomen dat niemand in de politieke en mediawereld nog wakker lijkt te liggen van dergelijke staaltjes pure koloniale politiek. Nochtans gaat het niet over een akkefietje. Ex-parlementsvoorzitter Foley is door Bush aangesteld om de privatisering van 194 staatsbedrijven door te voeren! Foley is tegenwoordig een succesvol adviseur van een belangrijke investeringsbank, de Carlyle Group, die onder meer de wapenindustrie van het nodige kapitaal voorziet.

Het gaat om een wel erg ruime interpretatie van VN-resolutie 1483 die stelt dat de (VS-Britse) 'Autoriteit' het Iraakse volk moet begeleiden in de "hervorming van de instituten"ン en de "heropbouw en ontwikkeling van de economie"ン. Diezelfde resolutie installeerde ook het 'Ontwikkelingsfonds Irak', waar onder meer 1 miljard dollar van het olie-voor-voedselprogramma naartoe vloeit. Het ontwikkelingsfonds staat onder de directe controle van de Amerikaanse vertegenwoordiger, Paul Bremer, en telt verder nog IMF en Wereldbank-mensen in het bestuur. Via het fonds wordt een globale neoliberale herstructurering van de Iraakse economie doorgevoerd zodat schuldaflossingen van Amerikaanse kredieten en terugbetalingen van oorlogskosten mogelijk worden. Het project zal bovendien de Iraakse economie onder de controle plaatsen van buitenlandse ondernemingen, waarbij vooral de vriendjes van de Bush-clan in de prijzen vallen. Marek Belka, de voorzitter van de 'Council for International Coordination', het donororgaan van de 'coalition of the willing' kon niet duidelijker zijn: "Irak wordt een van de grootste werven in de wereld. Wie aanwezig wil zijn in Irak, wie wil dat zijn bedrijven dat zijn, draagt beter nu al zijn steentje bij tot de wederopbouw."ン

De verfoeilijke VN-resolutie 1483, maakt een buitenlands regime mogelijk dat in vele opzichten gelijkenissen vertoond met het systeem van 'indirect rule' zoals de Britten dat tijdens hun koloniaal mandaat in Irak vanaf 1921 hebben geïnstalleerd. Ook toen moest een Iraaks regime onder leiding van Faisal ibn Hoessein met papieren politieke macht de schijn hooghouden. In werkelijkheid waren de defensie en de interne veiligheid van Irak in handen van de Britten en zorgden zij voor de bescherming van hun imperiale belangen.

Vandaag is het niet anders. Op papier is er nu een zorgvuldig evenwichtig samengestelde 'Voorlopige Iraakse Regeringsraad' – 'verwelkomd' door de VN – die behept is met allerlei beleids- en zelfs budgettaire bevoegdheden. Alleen is het laatste woord aan de Amerikaanse baas Paul Bremer, die in goede Britskoloniale stijl, elke beslissing van de Overgangsraad met een veto ongedaan kan maken. Binnenkort zal deze raad over een leger beschikken van haastig opgeleide Irakezen, die het verzet moet helpen de kop in drukken. Ook dat is afgekeken van de Britse kolonisator.

Inmiddels dreigt het land in een chaos te verzeilen. Elke dag worden Irakezen gedood en zijn al meer VS-soldaten gesneuveld dan tijdens de oorlog zelf. Geregeld zijn er bloedige aanslagen waarbij zelfs de VN niet wordt gespaard. De olie- en waterproductie worden met de regelmaat van de klok gesaboteerd.

Elke dag vallen er doden omdat de neo-conservatieven in Washington en hun vrienden uit zijn op persoonlijk profijt. Ze verbergen dat zelfs niet. Net na de oorlog zei de onderminister van defensie, Paul Wolfowitz, dat de Iraakse Massavernietigingswapens slechts een 'bureaucratische pretekst' waren. De echte inzet was een alternatief vinden voor de militaire basissen en olie in het alsmaar onbetrouwbaardere en instabieler wordende Saoedi-Arabië.

Het 'internationaal recht' en de VN zijn een speelbal in handen van de groten. We zitten in een tijdperk waarin het recht in handen is van de sterkste. Een rechtvaardige wereld? Er is nog werk aan de winkel


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Land

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.