Midden juli beslist Mustapha Awad om naar zijn moederland te reizen, maar hij werd aan de grensovergang tussen Jordanië en Israël aangehouden. Hij is ondervraagd en beschuldigd van terrorisme. Volgens de Israëlische media zou hij lid zijn van het PFLP, het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina. Zijn strafblad is evenwel blanco. Awad is geboren in een Palestijns vluchtelingenkamp in Libanon, besliste in 2002 naar ons land te komen en kreeg twee jaar geleden de Belgische Nationaliteit.

Awad is een van de vele politieke gevangenen. Onder deze extreemrechtse Israëlische regering is de repressie alleen maar toegenomen. Kritische stemmen krijgen steeds meer tegenwind van de regering. Ook in Israël zelf wordt het alsmaar moeilijker voor mensenrechten- en vredesorganisaties om hun werk voort te zetten. Palestijnse activisten worden opgepakt en hun acties steevast ‘terrorisme’ genoemd. Vreedzame actiemiddelen zoals oproepen voor BDS, worden gesanctioneerd. Sinds kort heeft de Knesset een nieuwe basiswet gestemd die van Israël officieel een Apartheidsstaat maakt. Op het terrein gaan de mensenrechtenschendingen en oorlogsmisdaden gewoon door. In Gaza zet Israël scherpschutters in tegen manifestaties. Sinds het begin van de grote terugkeermarsen eind maart vermoordde het Israëlische leger al meer dan 200 mensen. Hoe lang moet dit nog doorgaan?

De Belgische regering houdt zich op de vlakte. Het internationale stilzwijgen over de overduidelijke Israëlische oorlogsmisdaden, de politieke repressie en de arrestatie van activisten, zorgt voor straffeloosheid en moedigt het Israëlisch leger aan om zijn mensenrechtenschendingen verder te zetten. De EU onderhoudt goede politieke en economische relaties met Israël. Het wordt tijd om de banden met deze Apartheidsstaat door te knippen. België moet de moed opbrengen om elke samenwerking stop te zetten en het crimineel gedrag van Israël tegen activisten duidelijk te veroordelen.

De enige misdaad van Mustapha Awad is dat hij opkomt voor de rechten van het Palestijnse volk en niets anders vraagt dan dat Israël respect opbrengt voor het internationaal recht. Hij doet wat onze regering en de EU verzuimen om te doen. De jarenlange tolerantie voor Israëls oorlogsmisdaden is een schande. Het kan ook niet door de beugel dat onze minister van Buitenlandse Zaken zich nu in stilzwijgen hult, terwijl het zijn plicht is om de illegale opsluiting van een Belgische onderdaan en de mishandelingen waaraan hij is blootgesteld aan te klagen. Het is zijn taak om maatregelen te nemen die aan dit onrecht een einde kunnen maken. Een groep van academici, schrijvers, activisten,... heeft een oproep gelanceerd aan de regering om werk te maken van de vrijlating van Mustapha Awad.

Noot:

(1) De nieuwe 14e basiswet (Israël heeft geen grondwet) draagt de titel "Israël als de natiestaat van het Joodse volk". Daarvoor gold de het concept en definiëring van de "Staat Israël" met het basisprincipe van "volledige gelijkheid van sociale en politieke rechten voor alle inwoners" (Hoewel in de praktijk de niet-Joodse bevolking aan tal van discriminaties bloot stond). Nu is dit gelijkheidsprincipe vervangen door: "Het recht op nationale zelfbeschikking in de staat Israël geldt uniek voor het Joodse volk." Het verschil met vroeger is dat de discriminatie nu constitutioneel wordt vastgelegd. In Tijdschrift Vrede nr 447 van juli, augustus, september 2018, vindt u een uitgebreide bespreking.