Opnieuw bloedige aanslagen in Irakese steden. Wat in Irak gebeurt is opnieuw een zware slag voor vrede in het Midden-Oosten. De regio kampt al decennia met het ene gewelddadige conflict na het andere. Het erge is dat het Westen daar in belangrijke mate voor verantwoordelijk is. Zo wachten de Palestijnen al jaren op de toepassing van de vele resoluties die door de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zijn gestemd. Maar de bezetting van hun land gaat maar door en de repressie neemt toe in plaats van af.

Op dit ogenblik wordt Irak economisch gekoloniseerd. Met speciale decreten worden Irakese bedrijven opgekocht door buitenlandse multinationals. Het werk van Irakese sociale organisaties en vakbonden, die zich tegen deze en nog andere praktijken verzetten wordt bemoeilijkt. Ze sturen geregeld noodkreten de wereld in om dat duidelijk te maken. Zo zitten er vandaag duizenden mensen opgesloten zonder aanklacht of proces. Daaronder ook een aantal vakbondsactivisten. De situatie van de vrouwen gaat er op achteruit. Zij dreigen steeds meer het slachtoffer te worden van discriminerende praktijken. Veel organisaties klagen aan dat de vrijheid van meningsuiting, vereniging en geloof in het gedrang is gekomen.

Nu is ook bekend geraakt dat het echte doel niet de massavernietigingswapens waren maar de zorg voor permanente militaire VS-aanwezigheid in het land. De informatie komt van de Amerikaanse ex-generaal, Jay Garner die in mei aan het hoofd stond van het VS-bestuur in Irak. Op dit ogenblik wordt de Irakese overgangsraad onder druk gezet om een akkoord te tekenen voor de installatie van permanente Amerikaanse militaire basissen.

De Brits-Amerikaanse oorlog heeft Irak in een erg benarde situatie gebracht. Het land balanceert voortdurend op de rand van een burgeroorlog. Er zijn de gruwelijke aanslagen met tal van onschuldige slachtoffers zoals in Kerbala en Bagdad op 2 maart 2004. We hebben het raden naar de daders. Maar wat wel duidelijk is dat de Irakezen de Amerikaanse bemoeinissen spuugzat zijn.

Wat in Irak gebeurt is opnieuw een zware slag voor vrede in het Midden-Oosten. De regio kampt al decennia met het ene gewelddadige conflict na het andere. Het erge is dat het Westen daar in belangrijke mate voor verantwoordelijk is. De Palestijnen wachten al jaren op de toepassing van de vele resoluties die door de Veiligheidsraad en de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties zijn gestemd. Maar de bezetting van hun land gaat maar door en de repressie neemt toe in plaats van af. Nu wordt er een immense muur op Palestijns grondgebied gebouwd waarbij grote stukken grond en water verloren gaan. Veiligheid is het Israëlisch argument, maar kolonisatie en annexatie zijn de feiten. Ondertussen blijft Israël genieten van de voordelen van het associatieakkoord met de Europese Unie. De Israëlische producten komen aan nultarief op de Europese markt, terwijl de Palestijnse economie kapot wordt gemaakt. Waarom zegt Europa niets over de bijna 300.000 olijfbomen die door het Israëlisch leger zijn vernietigd? Met de VS is het zo mogelijk nog erger gesteld. Muur of geen muur, de VS geven elk jaar 3 miljard dollar steun, waarvan meer dan de helft militair. Dit is zonder rekening te houden met de vele goedkope kredieten aan Tel Aviv.

De regeringen in het Westen moeten hun verantwoordelijkheid opnemen en de steun aan de bezetting stopzetten. De Israëlisch regering moet duidelijk gemaakt worden dat het zo niet straffeloos verder kan doen. Niemand heeft het recht een ander volk te bestelen en te onderdrukken. Zoniet gaat het van kwaad tot erger en zullen onschuldige burgers aan beide kanten daar verder de gevolgen van dragen