Naar aanleiding van de herdenking van Hiroshima en Nagasaki schreef Tristan De Pauw een gedicht over de waanzin van de bom. Hij droeg dit voor op zondag 8 augustus in de Sint-Niklaaskerk in Gent. Beluister de opname hier.
Fuck the bomb
door Tristan De Pauw
But now we got weapons
Of chemical dust
If fire them, we're forced to
Then fire, them we must
One push of the button
And a shot the world wide
And you never ask questions
When God's on your side
(Bob Dylan - With God on our side)
... we zwijgen
de waanzin
over schokgolven
the mushroom cloud
de sluimerende wolk
van macht
de bom de bom de bom
duizenden kraanvogels
kil vermorzeld
neergehaald
door hoogmoedig
machtsvertoon
van dwazen
maar de bom de bom de bom
and Oppenheimer
gave birth to a sick little boy
built to destroy
built to destroy
and then the fat man
came walking by
over meadows
field
and rivers
burning everything
that was left to burn
en de wondes
die niet zullen helen
met de tijd ?
the bomb the bomb
the fucking bomb
over het kind dat stikte
in de assen van zijn verkoolde vader
verblind geraakt
met uitgebrande ogen
geen tranen meer
geen tranen meer
de gele wolk
van waanzin
brandt dieper
dan ongehuilde tranen
the mushroom cloud
en blind de pijn
verblind door blinde chaos
en blind geweld
en blind de pijn
van het niet meer kunnen
huilen
en blind de pijn
van het niet meer kunnen
wachten op een waardige mooie dood
(… doet zelfs pijn aan de ogen van de schrijver)
and did you hear about the suffering?
how 300000 people died in agonizing pain?
how corpses disappeared like snow
on an icy day in summer?
while all was grey and all was poisoned
do you know
what happened?
a missile
loaded with nuclear dust
was pointed at
the collective head of humanity
and they dropped the bomb
twice
while arguing problems
concerning fighting in the warroom
do you recall
how hell broke loose
in the east?
and how it can break loose
again tomorrow?
‘we’ll meet again
don’t know where
don’t know when
but we’ll meet again
one sunny day’
again again and again?
(en we zwijgen
want we weten niet beter)
en het zijn de mannen
in dure pakken
die zeggen wat zij
willen dat we zeggen
we gapen hen aan
slikken alles
happen zelfs
naar een stuk stront
dat heerlijk smaakt
indien fatsoenlijk gepresenteerd
en de bom de bom de bom
valt
hoe dan ook
in de klinkklare krompraat
van hoogdravende ambtenaren
maar 20 Amerikaanse bommen zijn nooit
de kern
en we verzwijgen het
als een graf
(als het graf van duizenden hulpeloze mensen)
en zwijg stil!
die EXPLOSIEVE TIJD
die vandaag nog steeds luidkeels ligt te tikken
in stille vertrekken
dood
verzwegen
door de hoge piefen van de staat
en weet je?
dat DE EXPLOSIEVE TIJD luidkeels ligt te tikken…
niet ver van jouw bed
niet ver van jouw bed
niet ver van jouw bed
niet ver van jouw bed
niet ver van jouw bed
…
en we blijven zwijgen
want zwijgen levert geld op
(het wordt stiller
almaar stiller)
Gedicht geschreven naar aanleiding van een herdenking van de aanslagen op Hiroshima en Nagasaki in samenwerking met vzw Vrede.
© Tristan De Pauw, Gent, 2021
