Terwijl de hele wereld (terecht) verontwaardigd doet over de toetreding van het extreem-rechtse FPÖ tot de Oostenrijkse regering, blijft het windstil rond de extreem-rechtse vleugel van de Turkse regering, die binnenkort een jaar aan het bewind is. Vorig jaar rijfde de Nationale Actiepartij (MHP) meer dan 18 procent van de stemmen binnen, grotendeels dankzij de commotie en de hetze rond de gevangenneming van de Koerdische guerrillaleider Abdullah Öcalan.

 De MHP is een fascistische partij in de meest pure zin van het woord. Nog steeds dromen de aanhangers van het grote 'Turan', een rijk dat zich zou moeten uitstrekken van heel Centraal-Azië tot diep in de Balkan. Hun zontaal-theorie beweert dan weer dat het Turks de oertaal is waar alle huidige talen van afstammen. De intussen overleden autoritaire leider van MHP, Alparslan Türkes kwam openlijk uit voor zijn bewondering voor Hitler. Deze ex-kolonel was woordvoerder van de militairen tijdens de staatsgreep van 1960. Als gewezen lid van de NAVO-veiligheidsraad was hij trouwens geen onbekende bij de NAVO. Zijn stoottroepen, de Grijze Wolven, werden getraind en bewapend door het NAVO/CIA-filiaal JUSMATT (American Aid Delegation) en de Turkse variant van Gladio, ÖHD (de Turkse Dienst Speciale Oorlog). In de jaren zeventig liet deze fascistische militie een spoor van bloed na onder links en de Koerden en creëerde zo het klimaat voor de staatsgreep van 12 september 1980. Een staatssgreep die trouwens openlijk door de NAVO werd toegejuicht.

De nieuwe leider van MHP, Bahceli, mag dan al in maatpak rondlopen en zijn taal hebben bijgeschaafd, op het terrein manifesteren ze zich nog altijd op een gewelddadige manier. Met de regelmaat van de klok leveren ze knokploegen telkens er manifestaties zijn die in hun ogen te links, te kritisch (mensenrechtenorganisaties!) of te koerdisch zijn. Zeker in de Koerdische regio werken ze daarvoor nog altijd nauw samen met de contraguerrilla.

 Dat alles heeft niet verhinderd dat Turkije op de Europese top in Helsinki alsnog het officiële kandidaat-lidmaatschap van de EU kreeg toegewezen. Een land dat weigert de verantwoordelijken van de Süsürlükaffaire aan te pakken (het gaat over connecties tussen staat, maffia en extreem-rechtse terreurgroepen) en waar nu opnieuw duidelijk wordt dat de staat achter de terreurcampagne zat van de Hezbollah. Hoe moeten we dan de profileringsdrang van ons land begrijpen met betrekking tot extreem-rechts in Oostenrijk. Kunnen we de demarches van onze minister van Buitenlandse Zaken Michel nog ernstig nemen indien we een land met een fascistische regeringspartner, die weigert de Koerden als volk te erkennen, blijven van wapens voorzien. Uit het jaarrapport over de wapenhandel blijkt immers dat ons land opnieuw wapens heeft geleverd (64 miljoen fr.), hoewel de criteria van de Belgische wapenwet zoiets duidelijk niet toelaten. Laten we ons geen illusies maken: het zijn Westerse wapens die talrijke Koerden worden afgeslacht.

 En wat te denken van de uitspraak van Daniël Cohn-Bendit, die co-voorzitter is van de gemengde commissie Turkije-EU van het Europees parlement tijdens een onderhoud met Turkse journalisten: "Is de MHP dan geen partij die via verkiezingen aan de macht is gekomen? Dus is het normaal dat ik gesprekken voer met een dergelijke partij".

 Zoals de progressief Turkse Journalist Dogan Özguden onlangs opmerkte: een politiek van twee-maten-en-twee-gewichten. Alsof de MHP aan de macht is gekomen door democratische verkiezingen, zo stelt hij. Inderdaad, in Turkije heerst een schijndemocratie, waar het regime door het leger gecontroleerd wordt via de Nationale Veiligheidsraad en de speciale Staatsveiligheidsrechtbanken. Verkiezingen gaan gepaard met zware intimidaties voor elkeen die kritiek spuit op regime en militairen. De vice-voorzitter van de Turkse mensenrechtorganisatie IHD, Nazmi Gür, moest vrijdag 3 februari voor zo'n speciale rechtbank verschijnen, omdat hij sprak over "de volkeren van Turkije" en "de 15-jaar durende vuile oorlog in het Zuid-Oosten" tijdens een toespraak ter gelegenheid van de internationale dag voor vrede. Hem hangt nu een gevangenisstraf van drie tot zeveneneenhalf jaar boven het hoofd. En zo gaat dat dagelijks maar door.

Intussen doet iedereen verontwaardigd en geshockeerd over de Oostenrijkse politieke situatie, maar elders in Europa - en binnenkort binnen de Europese Unie - worden de fascistische praktijken van een NAVO-lidstaat al jaren actief of passief gesteund door het 'democratische Westen'. Als we niet consequent kunnen zijn, houden we misschien beter onze mond.

Ludo De Brabander