Het staat in de sterren geschreven dat we de komende dagen overspoeld zullen worden door commentaren, reflecties, bedenkingen bij de terreur die een jaar geleden ook ons land aandeed.

Op zich is daar niets mis mee. Herdenkingen kunnen leerrijk zijn doorheen een labyrint van vragen en antwoorden. We lijken het er van links tot rechts over eens te zijn dat terrorisme geen onvoorspelbare natuurramp is. Maar van zodra we komen bij de waaromvraag krijgen we een kolkende eruptie van botsende antwoorden en maatschappijvisies.

Het afgelopen jaar waren we getuige van een groeiende dadendrang van politici die de idee koesteren dat er inherent iets mis is met de islam. Of nog breder: met mensen die zich veronderstelde Vlaamse of westerse waarden niet eigen zouden hebben gemaakt. Er is een nieuwe kruistocht bezig die, zich beroepend op de waarden van de verlichting, vooral bezig is het licht er van te doven. De rechtse politieke kraan staat wagenwijd open: gisteren nog een wetsvoorstel dat aan kinderen van wie een van de ouders niet de Belgische nationaliteit heeft, geen automatisch Belgische nationaliteit wil verlenen, ook al zijn ze hier geboren. Zo’n voorstel haalde zelfs het racistische 70-puntenplan van het toenmalige Vlaams Blok niet.

Vooral het asiel- en vreemdelingenbeleid lijkt het speelveld geworden van politici die een pijlsnelle klim willen maken in de politieke pop poll.

Vooral het asiel- en vreemdelingenbeleid lijkt het speelveld geworden van politici die een pijlsnelle klim willen maken in de politieke pop poll. Nooit gedacht dat ik op een dag zou ontwaken in een land waar een wet wordt gestemd die vreemdelingen, ook al zijn ze – opnieuw – hier geboren en opgegroeid, gedeporteerd mogen worden als de dienst Vreemdelingenzaken een 'vermoeden' heeft dat ze een gevaar zouden kunnen vormen voor de nationale veiligheid.

De zure onderbuik van Vlaanderen wordt rijkelijk gevoed met twitterend juichbeleid van grafiekjes die moeten aantonen hoe groot de spierballen van onze eminente ministers en staatssecretarissen wel zijn. Hoera voor het versneld sluiten van asielcentra, ook al worden mensen verschillende keren naar andere uithoeken van het land gestuurd. Hoera voor de staatssecretaris die tegen het staafje van de Y-as leunt dat staat voor een recordaantal terugstuurde ‘illegale criminelen’, met nog een communautaire kwinkslag voor een dubbele score: “ik verwacht geen applaus van de PS”. Getekend: T.F.

Tussen de woorden vreemdelingen, illegalen, profiteurs, islam prijkt tegenwoordig een gelijkheidsteken.

Tussen de woorden vreemdelingen, illegalen, profiteurs, islam prijkt tegenwoordig een gelijkheidsteken. ‘Populisme’ of Trumpisme, als je wil, maar ik denk dat we gerust mogen beginnen spreken van sluipend en salonfähig racisme in opmars.

We hebben een ander verhaal, maar zitten nog teveel achter de zandzakjes van onze loopgraven. In het strijdgewoel van de publieke ruimte wachten de harten om veroverd te worden met een coherent en consequent pleidooi van solidariteit, rechtvaardigheid en gelijkheid als verzekeringscontract voor een veilige en duurzame toekomst voor iedereen.

Als vredesbeweging hebben we de vakbonden nodig in de strijd tegen het militarisme dat de middelen dreigt op te souperen van de sociale zekerheid.

Als vredesbeweging hebben we de vakbonden nodig in de strijd tegen het militarisme dat de middelen dreigt op te souperen van de sociale zekerheid. Het is in ons ‘samenbelang’. Samen kunnen we beter effectieve antwoorden op de terreur en de vluchtelingencrisis afdwingen. En dat begint met een halt toe te roepen aan het oorlogsbeleid. Laat ons durven. Het is heus haalbaar om er voor te zorgen dat Irakezen en Afghanen niet langer worden gedwongen tot vruchteloze pogingen om vanuit Calais de oversteek te maken naar het land dat hun thuisland aan een militaire interventie heeft onderworpen. Als we het lijden van Jemenieten en Syriërs willen stoppen laat ons dan de miljardenbusiness van de oorlogsindustrie met Saudi-Arabië aanpakken. Ons land kan op zijn eentje twintig miljoen hongerende mensen redden als de miljarden euro’s voor oorlogsmaterieel worden geheroriënteerd. Kunstenaars en straathoekwerkers kunnen toch samen een bijdrage leveren door systematisch de politieke en culturele ingebakken discriminaties te bestrijden waarin het fastfoodjihadisme van gefrustreerde jongeren zo goed gedijt.

Ik denk dat we gerust wat assertiever mogen zijn, met meer verbetenheid onze veilige hokjes moeten durven verlaten. Het is samen dat we de sociale cohesie kunnen redden door een actieve bevordering van het respect voor elkaars geloofsovertuigingen en de diversiteit van mensen; door de verbetering van de kwaliteit en toegang tot onderwijs en cultuur; door het overwinnen van de armoede gekoppeld aan het bestrijden van extreme rijkdom; door de aanpak van de mondiale onrechtvaardigheid; door een beleid dat de rechten van iedereen erkent, beschermt en respecteert.

Voor 24 mei, goed twee weken na de Grote Parade, meldden zich reeds duizenden mensen om te betogen tegen de komst van Trump naar de NAVO-top in Brussel. Aan ons om die massa ook in beweging te krijgen tegen het eigen Trumpisme en te tonen dat een andere samenleving mogelijk is.