De menselijke tol is hoog: tienduizenden slachtoffers, miljoenen mensen op de vlucht en vele dorpen en steden die in puin zijn herschapen. Het conflict kent ook destabiliserende gevolgen in buurlanden als Libanon, Turkije en Irak. Dit mag ons niet onberoerd laten.

Veel Syriërs trokken de straten in met legitieme eisen voor democratie en sociale rechtvaardigheid. Het regime beantwoordde ze halfslachtig of met geweld. Vele maanden later is de revolutie doodgebloed: door het regime onderdrukt en gestolen door fanatieke gewapende milities. Inmiddels is het conflict compleet ontaard in een gruwelijke sectaire burgeroorlog.

Hoewel de oorlog in een absurde logica is beland en door niemand nog gewonnen kan worden, blijven we de meeste politieke, financiële en persaandacht besteden aan zij die via geweld hun politiek doel willen bereiken. Internationale oorlogspropagandisten maken ons wijs dat de oplossing ligt in het bewapenen van de oppositie of een militaire interventie. Ze weigeren lessen te trekken uit Afghanistan, Irak en Libië waar de oorlogspolitiek rampzalige gevolgen kent. Syrië is een arena geworden waar de geopolitieke belangen van regionale en grootmachten belangrijker zijn geworden dan het recht van de bevolking op vrede, democratie en sociale rechtvaardigheid.

Als we de vicieuze geweldspiraal in Syrië willen stoppen dan moet er terug ruimte komen voor politieke dialoog. Er is geen alternatief. We weten dat de vreedzame krachten talrijk zijn, dat bij de meerderheid van de bevolking een grote wil bestaat om via onderhandelingen een einde te maken aan het absurde geweld. De vele democratische krachten, burgerbewegingen en mensenrechtenactivisten ter plaatste en in het buitenland verdienen daarom onze aandacht. We moeten hen steunen in hun moedige strijd die er op gericht is de revolutionaire idealen te verwezenlijken, ook al gebeurt dat in moeilijke omstandigheden en worden ze amper gehoord.

Een internationale vredesconferentie kan het kader creëren voor de demilitarisering van het conflict en de principes vastleggen van een politiek proces. Internationale politieke druk zal daarbij noodzakelijk zijn om alle partijen aan de onderhandelingstafel te krijgen en het internationaal humanitair recht te respecteren. Zo moeten politieke gevangenen worden vrijgelaten en dient de  vrijheid van meningsuiting te worden gerespecteerd. De noodlijdende bevolking heeft voedsel en medicatie nodig in plaats van wapens.

Als vredesbeweging verzetten we ons tegen buitenlandse militaire acties of interventies die in een sterk verdeeld land de situatie alleen verder kunnen doen destabiliseren. De Veiligheidsraad moet dergelijke acties veroordelen en desgevallend sanctioneren.

Een duurzame vrede is pas mogelijk als het soevereine recht op zelfbeschikking en dus de democratische en sociale rechten van de meerderheid van de bevolking worden gerespecteerd. Geen enkele belangrijke politieke kracht kan daarbij a priori worden uitgesloten. Veel Syriërs hebben al hun wens uitgedrukt dat onderhandelingen zouden uitmonden in een overgangsregering, vrije verkiezingen en een grondwetgevend proces waarin de rechten van alle etnische en religieuze groepen, van mannen en vrouwen worden gewaarborgd. Over het einddoel zouden we het met z'n allen eens moeten zijn: een duurzame pluralistische democratie die streeft naar welvaart en welzijn voor de hele bevolking.

Toon uw verzet tegen de oorlogspolitiek door de affiche aan de recto-zijde van de volgende vredetelex (verschijnt begin juni) aan uw raam te hangen. Vredetelex wordt gratis opgestuurd. Bezorg je gegevens HIER