Het was ontstellend om te lezen over de dood van Ahmad Saeed Tazazaa (20 jaar), die op 3 augustus 2025 stierf in de Israëlische Megiddo-gevangenis. Slechts enkele maanden eerder waren er berichten verschenen dat Israëlische troepen op 24 maart een andere Palestijnse gevangene in Megiddo hadden gedood: Walid Khaled Abdullah Ahmad (16 jaar oud). Beide jonge mannen, eigenlijk nog jongens, waren opgepakt op de Westelijke Jordaanoever: Ahmad in Jenin en Walid in Silwad. 

Aanvankelijk zwegen de Israëli's over de dood van Walid, maar later stemden ze in met een autopsie. Het autopsierapport is schrijnend. Walid vertoonde extreem spier- en vetverlies, luchtophopingen in zijn borstkas en buik ("waarschijnlijk veroorzaakt door stomp trauma"), en er waren tekenen van oedeem en congestie in zijn dikke darm ("in overeenstemming met traumatisch letsel"). De autopsie bevestigde dat hij was overleden als gevolg van uithongering en mishandeling door Israëlische gevangenisbewakers.

Khaled Ahmed, de vader van Walid, herinnert zich dat zijn zoon niet alleen een uitmuntende student was, maar ook de topscorer van zijn lokaal voetbalteam. “Walid was zich aan het voorbereiden om lid te worden van het Palestijnse nationale team”, zegt Khaled. Walid werd gedood drie dagen voor Suleiman al-Obeid, bekend als de ‘Palestijnse Pelé’, die in Gaza stierf bij een aanval van Israëlische troepen terwijl hij in de rij stond te wachten voor voedsel voor zijn familie. In slechts een paar dagen tijd verloor het Palestijnse voetbal twee sterren door de Israëlische genocide.

Vandaag kwijnen er 10.800 Palestijnse politieke gedetineerden en politieke gevangenen weg in Israëlische cellen. Sinds 1967 zijn er 320 Palestijnse politieke gevangenen gestorven in Israëlische gevangenissen. 

Op 12 augustus 2025 publiceerde de ‘Palestinian Prisoners' Society’ een rapport met details over de toestand van Palestijnse gevangenen in Israëlische gevangenissen. Het is pijnlijke lectuur vanwege de wrede omstandigheden die omschreven worden. De Society merkt op dat het Israëlische gevangeniswezen “gevangenen, op systematische en geplande wijze hun menselijkheid heeft ontnomen” tot op het punt van “fysieke en psychologische uitputting, wat kan eindigen in hun martelaarschap” (d.w.z de dood, nvdr.). De drie woorden die in het rapport worden gebruikt om de algehele situatie te beschrijven zijn ‘foltering’, ‘uithongering’ en ‘wreedheid’. Sinds oktober 2023 zijn er 76 Palestijnse gevangenen in Israëlische hechtenis overleden.

Elektrische schokken

Op de Westelijke Jordaanoever en in Jeruzalem arresteren de Israëli's het politiek leiderschap van het verzet tegen hun beleid van etnische zuivering, kolonisatie en het platwalsen van Palestijnse dorpen en steden met bulldozers. In de gevangenissen worden deze Palestijnse gedetineerden gemarteld.

De Palestijnse Commissie voor Gevangenen en Voormalige Gevangenen heeft onlangs een huiveringwekkend rapport uitgebracht over de foltering van Palestijnen door Israëlische troepen in de Gilboa-gevangenis in het noorden van Israël. De Israëlische gevangenisbewakers vallen de cellen binnen om inspecties uit te voeren, houden de gevangenen in bedwang en brengen ze naar plaatsen in de gevangenis waar ze geslagen, beledigd en blootgesteld worden aan elektrische schokken. Daarna worden ze naar de douches gebracht, met water overgoten en opnieuw aan elektrische schokken onderworpen. 

Een advocaat van de Palestijnse Commissie voor Gevangenen beschrijft de situatie als volgt: “De elektrische schokken worden toegediend met speciale stroomstootwapens, die ook worden gebruikt als tuigen om gevangenen mee op het hoofd te slaan. Omdat ze van massief metaal zijn, veroorzaken ze diepe wonden, waardoor veel gevangenen bloeden, terwijl de bewakers hen bespotten en uitlachen. De folteringen zijn zo ernstig dat tal van gevangenen het bewustzijn verliezen.” Het gebruik van dergelijk geweld is niet alleen bedoeld om de gevangenen blackouts te bezorgen, maar ook om hun gevoel van zelfbewustzijn aan te tasten en hen volledig van hun geestelijke gezondheid te beroven. 

Raed Abu al-Hummus van de Palestijnse Commissie voor Gevangenen, stelt: “Het doel is duidelijk: hen emotioneel uitputten, hen in een staat van psychologische instorting brengen. Dit zijn geen geïsoleerde gevallen. Het maakt deel uit van een steeds intensiever wordend Israëlisch beleid binnen de gevangenissen”.

Als het gevoel van eigenwaarde van het politiek leiderschap van Palestina gebroken wordt, zullen de politieke verzetsgroeperingen daaronder lijden. De elektrische schokken zijn daarom even wreed als de bommen die op hongerige burgers in Gaza worden gegooid: beide zijn bedoeld  om elk Palestijns verzet tegen de bezetting van hun land te verpletteren.

Megiddo, een van de ergste Israëlische gevangenissen in een serie verschrikkelijke gevangenissen, heeft speciale isolatieafdelingen voor prominente Palestijnse politieke leiders zoals Marwan Barghouti en Ahmad Sa'adat. 

Marwan Barghouti (geboren in 1959) is een belangrijke leider van Fatah die tijdens de Tweede Intifada werd gearresteerd en al 23 jaar en vier maanden in de gevangenis zit. De Interparlementaire Unie oordeelde dat zijn behandeling bij zijn arrestatie “elke mogelijkheid van een eerlijk proces uitsloot”. De afgelopen jaren werd Barghouti zo hard geslagen in zijn cel dat zijn ribben braken. De pogingen om zijn geest te breken houden onverminderd aan. 

Ahmad Sa'adat (geboren in 1953), secretaris-generaal van het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), zit al 23 jaar en drie maanden in de gevangenis - één maand minder dan Barghouti. Hij werd aanvankelijk gearresteerd door de Palestijnse Autoriteit en vastgehouden in de Jericho-gevangenis op de Westelijke Jordaanoever, vanwaar de Israëli's hem illegaal meenamen en naar Megiddo overbrachten.

Het doel van het gevangennemen en langdurig vasthouden van deze leiders is om te voorkomen dat er een focuspunt ontstaat binnen de Palestijnse samenleving dat de Palestijnse politiek nieuw leven zou kunnen inblazen. Dit is wat de Israëlische politieke wetenschapper Baruch Kimmerling ‘politicide’ noemt, de dood van de politiek. Israël doodt niet alleen Palestijnen om het land in te nemen, maar ook de mogelijkheid van een Palestijnse politiek.

Politicide

Wat opmerkelijk is aan organisaties als de Palestinian Prisoners’ Society, de gevangenenondersteuning en mensenrechtenvereniging ‘Addameer’ en de mensenrechtenorganisatie ‘Al-Haq’, is dat ze zich voortdurend hebben ingezet voor Palestijnse politieke gevangenen en er tegelijk voor hebben gezorgd dat hun verzet niet in de vergetelheid raakt of wordt gebagatelliseerd. 

In oktober 2021 heeft Israël zes Palestijnse groeperingen verboden: Addameer, Al-Haq, 'Bisan Centre for Research and Development', 'Defence for Children International-Palestine', de 'Union of Agricultural Work Committees' en de 'Union of Palestinian Women's Committees'. De Israëli's beschuldigden deze groeperingen ervan contact te hebben met de PFLP. In november 2021 kwalificeerde de Israëlische militaire commandant van de Westelijke Jordaanoever deze organisaties als ‘onwettige verenigingen’. Dit tilt politicide naar een hoger niveau. Niet alleen politieke groepen –zoals de PFLP– worden nu als terroristische groeperingen behandeld, maar zelfs organisaties die opkomen voor Palestijnse gevangenen worden verboden.

Het meest recente dodelijk slachtoffer in Israëlische hechtenis, Ahmad Saeed Tazazaa, was een jongeman die een lang en vol leven verdiende. In september 2024 werd hij gearresteerd in zijn huis in Qabatiya. Israëlische troepen vielen zijn stad in het noorden van de Westelijke Jordaanoever binnen, waar ze Palestijnen van de derde verdieping van een huis naar beneden smeten. Ahmad werd opgepakt, naar Megiddo gebracht, gemarteld en vervolgens vermoord. De manier waarop ze hem in de gevangenis behandelden was nog brutaler dan de manier waarop ze zijn mede-Palestijnen van de derde verdieping gooiden.

Dit vertaalde en ingekorte artikel verscheen eerder op Counterpunch.