Hoewel de regering Biden en de overgrote meerderheid van het Congres, de genocidale oorlog van Israël in Gaza blijven steunen, neemt de binnenlandse druk op dit blind pro-Israëlische standpunt steeds meer toe.
De straat -gesterkt door de dringende maatregelen die het Internationaal Gerechtshof (ICJ) recent oplegde aan Israël- blijft zich roeren, met in steden als Washington en New York bijna dagelijks acties voor een staakt-het-vuren en een stopzetting van de militaire VS-steun aan Israël. Grote vakbonden en tal van andere middenveldorganisaties sloten zich ondertussen officieel bij dit standpunt aan, evenals verschillende lokale besturen. Deze week werd president Biden nu ook door een federale rechter aangespoord om zijn onvoorwaardelijke steun voor Israël te herzien.
Ondertussen tonen peilingen aan dat heel wat VS-burgers -en vooral jongeren en mensen van kleur-die in de vorige verkiezingen op Biden stemden, niet van plan zijn dat komende november opnieuw te doen, o.a. omwille van zijn medeplichtigheid aan de massamoord in Gaza - “Genocide Joe”, noemen ze hem. De VS-president, die de bui al ziet hangen, probeert ondertussen om de genocidale neigingen van het huidige Israëlische bestuur wat te temperen. Hij herhaalt voortdurend dat de VS voor een tweestatenoplossing is, en tegen een hernieuwde bezetting van de Gazastrook of een verdrijving van de Palestijnen uit het gebied. Maar zolang de financiële en militaire VS-steun ongehinderd naar Israël blijft vloeien, zijn al zijn uitspraken futiel. De Israëlische premier Netanyahu en zijn extreem zionistische en religieuze regering slaan de wensen van president Biden bovendien achteloos in de wind, zoals duidelijk blijkt uit hun daden en uitspraken.
Juridische actie
Midden november werd in Californië een federale rechtszaak aangespannen door het ‘Center for Constitutional Rights’ namens de Palestijnse mensenrechtenorganisaties ‘Defense for Children International - Palestine’ en ‘Al-Haq’, en een aantal Palestijnen in Gaza en Palestijnse Amerikanen. Ze vroegen de rechter om de regering Biden op te leggen te stoppen met het sturen van wapens die Israël zou kunnen gebruiken om nog meer van hun familieleden te doden. De president en andere regeringsfunctionarissen werden door hen beschuldigd van het faciliteren van een genocide op het Palestijnse volk.
Er volgde een preliminaire hoorzitting in Californië op 26 januari, dezelfde dag van de uitspraak van het ICJ. Rechter Jeffrey White -die nog werd aangesteld door George W. Bush- moest op basis van deze hoorzitting beslissen of de zaak aanhangig werd gemaakt of niet.
Hij luisterde aandachtig naar de Palestijnse en Palestijns-Amerikaanse aanklagers die het in detail hadden over de impact van de Israëlische militaire campagne in Gaza, op hun leven. In prangende getuigenissen beschreven ze hoe hun dierbaren tijdens deze campagne werden vermoord en verminkt, en hoe hun huizen werden vernietigd.
In het geval van Palestijnse Amerikanen gebeurt dit pijnlijk genoeg met hun eigen medeplichtigheid, via het belastinggeld dat in de vorm van militaire steun naar Israël gaat. “Mijn familie wordt vermoord met mijn geld”, verklaarde de Amerikaans-Palestijnse Laila el-Haddad, die in Clarksville (Maryland) woont. Ze vertelde op de hoorzitting hoe een familielid van haar nu onder een nylonzeil leeft in Gaza, samen met haar vier kinderen en haar man die kankerpatiënt is. Een ander familielid van Laila moest toekijken hoe zijn broer doodbloedde in zijn armen. Hij begroef hem daarna in een massagraf. Aan haar moeders kant van de familie vielen al 88 doden, inclusief kinderen en ouderen. De verhalen van de andere getuigen waren even hartverscheurend.
De Joodse geschiedenis- en Holocaustgeleerde Barry Trachtenberg fungeerde als laatste getuige in de hoorzitting. Hij stelde onomwonden dat de acties van Israël tegen de Palestijnen een schoolvoorbeeld zijn van genocide. Trachtenberg verklaarde bovendien hoe zeldzaam het is dat regerings- en militaire functionarissen zo duidelijk hun intentie uitspreken om genocide te plegen.
Rechter White was het daar klaarblijkelijk mee eens en concludeerde op woensdag 1 februari: "Verklaringen van verschillende functionarissen van de Israëlische regering wijzen erop dat het aanhoudend militair beleg in Gaza bedoeld is om een heel volk uit te roeien en daarom aannemelijk valt onder het internationaal verbod op genocide". Hij drong er bij president Biden en zijn topambtenaren dan ook op aan om na te denken over de gevolgen en om de resultaten te onderzoeken van hun "niet aflatende" steun aan Israël.
Toch zag de rechter zich verplicht om de rechtszaak uiteindelijk te verwerpen op juridische gronden. De rechtbank verklaarde zich op basis van precedenten onbevoegd om vonnissen te vellen over beslissingen rond buitenlands beleid gemaakt door de uitvoerende macht. Dit was uiteraard geen onverwachte uitspraak. Maar het loutere feit dat deze uitzonderlijke rechtszaak werd aangespannen en dat er duidelijke inhoudelijke standpunten werden ingenomen -ook door de rechter in zijn uitspraak- is van grote symbolische waarde en voert de druk toch weer wat meer op voor de regering Biden. Bovendien geeft het de vele activisten in de VS die ijveren voor een stopzetting van de militaire steun aan Israël, extra energie. Zoals rechter White afgelopen woensdag oordeelde: "Het is de plicht van ieder individu om in te gaan tegen de huidige belegering in Gaza”.
