Image
Een dankbare oen
Foto: Uwe Brodrecht
Een dankbare oen
Opinie
3 minuten

De spanningen tussen Noord-Korea enerzijds en Zuid-Korea en de Verenigde Staten anderzijds lopen alsmaar hoger op. 

De Noord-Koreaanse leider Kim Jong Un, amper 30 jaar oud, is duidelijk een product van een geïsoleerd leven en een totaal wereldvreemde opvoeding. Hij lijkt echt overtuigd van het feit dat zijn land in staat is om 'de eeuwige vijand', de Verenigde Staten, schade toe te brengen. Verschillende commentatoren wijzen er echter op dat Kim Jong Un en zijn entourage onmogelijk zo suicidaal kunnen zijn en geloven dat het provocatieve discours van de Noord-Koreaanse leider alleen maar tot doel heeft de Verenigde Staten tot de onderhandelingstafel te dwingen.

Het land gaat immers al zo lang gebukt onder internationale sancties. Het is een feit dat het verbaal provoceren van de Zuiderburen een bijna jaarlijks terugkerend fenomen is in het Noord-Koreaans beleid. De vurige verbale bedreigingen en het militair spierballengerol van Kim Jong Un zijn deze keer echter onmiddellijk strijdvaardig beantwoord door de Zuid-Koreaanse buren. De beide Korea's geraakten al gauw verwikkeld in een soort van militair opbod, waarbij Zuid-Korea zeer ostentatief militaire oefeningen initieerde samen met de Verenigde Staten en waarbij Noord-Korea militaire installaties in staat van paraatheid bracht. In plaats van de situatie te proberen ontzenuwen schoot de Verenigde Staten Zuid-Korea onmiddellijk ter hulp door F-22 gevechtsvliegtuigen naar de regio te sturen en een aantal oorlogsschepen te posteren voor de Noord-Koreaanse kust. Testosteronbommetje Kim Jong Un kon nu uiteraard niet meer terugkrabbelen en de dreigementen werden verder opgeklopt. Het lijdt geen twijfel dat de Noord-Koreaanse leider momenteel aan het ontdekken is hoe wervend een buitenlandse militaire dreiging op binnenlands vlak wel is. De aandacht afleiden van binnenlandse problemen door de nationalistische gevoelens bij een zwaar geïsoleerd volk aan te wakkeren is gemakkelijk. Maar niet alleen Kim Jong Un spint garen bij deze situatie. De Verenigde Staten heeft het zwaartepunt van zijn buitenlands beleid al een aantal jaren verlegd naar de Aziatische regio, waar het probeert om de macht van de opkomende economische grootmacht China in te dijken. Kim Jung Un (what's in a name) voorziet de VS dus van het ideale excuus om de Amerikaanse militaire aanwezigheid in de regio te rechtvaardigen en enorm op te drijven. China zelf -de enige bondgenoot van Noord-Korea in de hele wereld- heeft al late weten dat het zich niet zou laten meezuigen in een militair conflict in de regio. Het maant alle partijen aan tot kalmte. Van Kim Jong Un is maar weinig geweten. Het is dus niet duidelijk of deze hele episode een uit de hand gelopen poging is om tot onderhandelingen te komen of dat deze man echt in de waan verkeert dat zijn leger een partij is voor de VS. Een ding is zeker het is uiterst onverstandig om een gek te provoceren. Indien het tot een militair treffen komt zal er maar één grote verliezer zijn en dat is het Noord-Koreaanse volk.

teken de petitie voor een onderhandelde oplossing: 

meer lezen?

- Protest in Zuid Korea tegen de militarisering van het land (artikel uit Tijdschrift Vrede, november-december 2012)

- Groot Strategisch offensief in de Stlle Oceaan (artikel uit Tijdschrift Vrede, januari-februari 2012)


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.