Een verslag van de laatste dag van de optocht door Vlaanderen van de Afghaanse vluchtelingen.
Maandag 13 januari was het eindelijk zo ver, de ongeveer 200 Afghaanse vluchtelingen die uit ons land gezet dreigen te worden, kwamen na drie dagen stappen aan in Gent. Een delegatie van Vrede vzw wandelde de laatste dag van de mars mee met de Afghanen. Er was veel sfeer tijdens de wandeltocht, die werd opgevrolijkt door muziek en ballonnen met het gezicht van Maggie De Block erop gedrukt. We vertrokken ’s morgens vanuit Wetteren om dan rond 14u30 te worden verwelkomt door de Gentenaars. Sommige Afghaanse vrouwen en kinderen wachtten in Gent hun mannen op, die al drie dagen onderweg waren in een poging solidariteit te vergaren voor hun dossier..
De Afghanen en sympathisanten verzamelden om 15u00 in het Gentse Keizerpark. De groep werd alsmaar groter tijdens de wandeling doorheen Gent. In de Sint Antioniuskerk (Forelstraat) werden de wandelaars hartelijk ontvangen. De tafels waren gedekt en iedereen kon genieten van een heerlijke maaltijd. Toen ik sprak met enkele Afghanen leken ze hoopvol. Sommigen hadden hun dossier opnieuw ingediend en hoopten op een positief eerste interview. Door de nieuwe VN-criteria zou er meer kans zijn dat ze in België kunnen blijven.
Na de tussenstop in de Sint Antioniuskerk trok de stoet verder naar de Vooruit. Het aantal mensen die meewandelden werd alleen maar groter. Veel voorbijgangers stapten af van hun fiets en wandelden mee. De theaterzaal in de Vooruit zat bijna helemaal vol en er was nog altijd veel sfeer in de groep. Op het podium kwamen verschillende sprekers de zaak van de Afghanen bepleiten, waaronder Ludo De Brabander van Vrede vzw. Ook de Gentse burgemeester verwelkomde iedereen. De sprekers eisten een écht humaan asielbeleid en richtten zich met die eis vooral naar Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block. Rond 20 uur werd alles afgerond en konden de Afghanen -met de trein en bus deze keer- terugkeren naar Brussel.
Het doel van de optocht was om de Vlamingen te sensibiliseren. Doorheen de hele tocht werden er slogans geroepen als “Wij zijn niet gevaarlijk, Afghanistan is gevaarlijk!”, “We want justice!” en “Wij willen wonen, wij willen werken, wij willen rechten!”. Deze slogans zijn maar zeer terecht als je bedenkt dat de meeste van deze mensen al verschillende jaren in België leven en een van de 2 landstalen onder de knie hebben. Een man vertelde me dat hij werk vond in een supermarkt, waar ze hem drie maanden in het zwart konden gebruiken. Daarna moest hij terug op zoek naar ander werk. Hij wees erop geen keuze te hebben omdat hij de huur van zijn appartement moet kunnen betalen. Het liefst wil hij gewoon officieel kunnen werken en wonen in ons land. In Afghanistan was hij al twee jaar aan het studeren voor geneeskunde, eenmaal in België moest hij stoppen met deze studie, want studeren zonder papieren gaat niet.
Het werd me doorheen de dag duidelijk dat deze mensen gewoon op zoek zijn naar een betere toekomst, iets wat hun onveilige land van herkomst hen niet kan bieden. In het reisadvies op de Belgische website van Buitenlandse Zaken staat letterlijk dat de veiligheidssituatie in Afghanistan uiterst problematisch is en dat een bezoek aan het land wordt afgeraden. De hoop op een betere toekomst die de vluchtelingen uit Afghanistan koesteren mag niet aan diggelen geslaan worden. De Belgische regering moet hier écht iets aan doen. Deze mensen kunnen nu gewoon niet terugkeren. Ze willen meedraaien in onze maatschappij. Ze willen legaal werken én wonen. Geef hen de rechten die ze als oorlogsvluchtelingen verdienen.
Andere artikels over de mars van de Afghanen zijn ook terug te vinden op:
-De Wereld Morgen: http://www.dewereldmorgen.be/foto/2014/01/13/afghaanse-voetmars-komt-aan-in-gent, http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2014/01/14/de-gastvrije-stad-als-opstap-naar-een-ander-land.
-VRT Nieuws: http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/EP_140113_JO7?video=1.1833051.
-De Standaard: http://www.standaard.be/cnt/dmf20140113_00926553.