Het wapenembargo werd ingesteld met de VN-resolutie 1076 (1996) en bevestigd door resolutie 1333 (2000) en wel degelijk ten aanzien van "alle partijen in het conflict in Afghanistan". Het embargo is o.m. gekomen omwille van de zware mensenrechtenschendingen die bij nagenoeg alle betrokken partijen zijn vastgesteld.

De EU overtreedt met deze beslissing niet alleen VN-resoluties, maar ook de Europese gedragscode inzake wapenhandel. Daarin staat dat sancties uitgevaardigd door de VN-Veiligheidsraad dienen gerespecteerd te worden. Bovendien maakt de gedragscode wapenleveringen afhankelijk van het respect voor mensenrechten en mag er niet geleverd worden ingeval er in het land van eindbestemming spanningen of gewapende binnenlandse conflicten bestaan.

Volgens diverse rapporten van Amnesty International zijn de fracties binnen de Noordelijke Alliantie al diverse keren betrokken geweest bij zware mensenrechtenschendingen, zoals grootschalige buitenrechterlijke executies, wraakacties op etnische basis, folteringen en schendingen van vrouwenrechten, etc.

Door wapens te leveren, is de kans zeer groot dat de EU medeplichtig wordt aan mensenrechtenschendingen. De opheffing van het wapenembargo ondermijnt verder de geloofwaardigheid van de Belgische regering, die beweerde van mensenrechten een prioriteit te maken tijdens het Belgische voorzitterschap. Tijdens de Top van Gent (19/10) heeft de Belgische regering geweigerd haar verantwoordelijkheid te nemen door haar 'onvoorwaardelijke' steun voor de militaire acties uit te spreken.

Met het opheffen van het wapenembargo is de EU meer dan ooit ver verwijderd van een vredespolitiek waarop de Afghaanse bevolking al zolang wacht.

Ter info:
De EU-beslissing vindt u op: http://europa.eu.int/eurlex/nl/dat/2001/l_289/l_28920011106nl00360036.pdf
De VN-resolutie vindt u op: http://www.un.org/Docs/scres/1996/9628426E.htm