Met bijna alle stemmen geteld haalt zijn extreemrechtse Likoedpartij 35 zetels in de 120 zetels tellende Knesset. Dat zijn vijf zetels meer dan in de vorige legislatuur. Hij bracht veiligheid en economische welvaart zo klinkt de analyse in de Israëlische pers. Maar zijn goede relaties met VS-president Trump die hem met Oost-Jeruzalem en de Syrische Golanhoogten al tweemaal in zijn annexionistische agenda volgde, legden hem zeker geen windeieren. Aangemoedigd in dat ‘diplomatiek succes’ heeft ‘Bibi’ net voor de verkiezingen al verstaan dat hij ook werk zal maken van de annexatie van de Israëlische nederzettingen in de bezette Westelijke Jordaanoever van zodra hij opnieuw premier wordt. En die kans is bijzonder groot. De belangrijkste tegenstander, ‘Blauw en Wit’ van Benny Gantz haalde weliswaar evenveel zetels binnen, maar mogelijke coalitiepartners (zoals de Arbeiderspartij en Meretz) beschikken over te weinig zetels om een regering te vormen. ‘Blauw en Wit’ wordt als een centrumpartij gezien, maar inhoudelijk is het water met Likoed helemaal niet zo diep. Drie van de vier leiders van ‘Blauw en Wit’ zijn voormalige stafchefs die de annexatie en/of versterking van de nederzettingen niet ongenegen zijn. Een van de mogelijke scenario’s zou kunnen zijn dat er een regering van nationale eenheid komt met de beide partijen, wat een comfortabeler meerderheid zou kunnen opleveren, ook al hebben velen voor ‘Blauw en Wit’ gekozen uit aversie voor de corrupte Netanyahu.

Het parlement is verder naar rechts opgeschoven. De ultra-orthodoxe Shaspartij stijgt met een zetel extra naar 8, evenveel als Verenigd Thora-Jodendom dat twee zetels bijkrijgt. Beide partijen maken deel uit van de uittredende regering van Netanyahu. Shas is evenzeer voorstander van de uitbreiding van de nederzettingen. Extreemrechts partijen doen het goed in Israël. Israel Beitenu (Israël Ons Thuis) van Avigdor Lieberman handhaaft zich op vijf zetels. De extreemrechtse alliantie ‘Verenigd Rechts’ waarvan de fascistische Otzma Yehudit (Joods Macht) deel uitmaakt, haalt eveneens 5 zetels binnen. Israëlische ‘links’ ligt in de touwen. De Arbeiderspartij, die in de vorige legislatuur in een alliantie zat met ‘Hatnua’ van Tzipi Livni, de voormalige minister van Buitenlandse Zaken (tegen wie in 2009 een Brits arrestatiebevel liep omwille van de Gaza-oorlog van 2008-2009) maakte een heel slechte beurt en verloor 13 zetels. Ze houdt er nog maar 6 over. Het sociaaldemocratische Meretz zakt van 5 naar 4 zetels. De Palestijnse (‘Arabische’) Partijen kwamen in twee afzonderlijke allianties op en haalden 6 (Hadazsh-Ta’al) en 4 (Ra’am-Balad) zetels binnen, een verlies van 3 zetels. Veel Arabische kiezers haakten af, zeker nu een nieuwe basiswet hen constitutioneel als tweederangsburger definieert.

Tenzij er internationaal grotere druk komt, zullen de Palestijnen verder worden teruggedrongen in afzonderlijke enclaves rond de stedelijke agglomeraties, zoals de Zuid-Afrikaanse ‘Bantoestans’ of de Indiase reservaten. Maar de VS lijkt heel duidelijk te opteren voor verdere annexatie. Het zal dus van de Europese Unie moeten komen die zich evenwel verdeeld opstelt en tot nu nooit verder is geraakt dan wat lippendienst aan de Palestijnse staat, die inmiddels grotendeels is opgevreten door de kolonisatiepolitiek.

(zie ook: Israëlische verkiezingen zullen weinig veranderen voor de Palestijnen)