In het Egypte van al-Sisi is het slechter gesteld met de mensenrechten dan het ooit was onder Mubarak. Activisten en journalisten worden ontvoerd en maandenlang opgesloten en niet zelden gefolterd ver van het juridische systeem. Op twee jaar tijd zijn honderden doodstraffen uitgesproken voor politieke 'delicten'. Al-Sisi heeft het wettelijk mogelijk gemaakt dat de veroordelingen kunnen plaatsvinden voor militaire rechtbanken waar de rechten van de verdediging zo goed als nihil zijn. Volgens een recente antiterrorismewet kunnen journalisten veroordeeld worden als hun verslaggeving in strijd is met de officiële versies.
Je zou kunnen denken dat de hoogstaande westerse democratieën daar een punt van zouden maken. Kort na het begin van de Arabische omwenteling verklaarde de EU (via het Europees Nabuurschapsprogramma) dat ze haar beleid zou herzien om de democratie, de mensenrechten en een duurzame economie te promoten. Het is bij dat derde gebleven zonder daarom noodzakelijk duurzaam te zijn.
Europese wapenhandel
Als je wilt weten hoe ernstig men het meent met mensenrechten dan is de beste graadmeter de wapenexport. En daar is het meer dan ooit business as usual. Frankrijk sleepte dit jaar voor 5,2 miljard euro aan wapencontracten binnen waaronder gevechtsvliegtuigen en marineschepen. Wapenleveringen vanuit Groot-Brittannië kennen een sterk groei. In het eerste kwartaal van 2015 gaat het over 76 miljoen dollar. Officieel heeft de EU na de staatsgreep van al-Sisi (juli 2013) een wapenembargo afgekondigd voor materiaal dat gebruikt kan worden voor interne repressie, maar ook om een nieuwe afweging te maken voor andere wapenlicenties. Dat embargo is officieel nog altijd in voege, maar daar lijken de betrokken landen zich niet veel van aan te trekken. Egypte wil zich bewapenen (en krijgt miljarden dollars aan steun uit de Golf) en dus hoort men de kassa's rinkelen bij de wapenindustrie die traditioneel dicht bij de politieke macht aanleunt.
Amerikaanse en Russische wapens
De VS en Rusland, twee andere grote wapenhandelaars, zitten eveneens niet bij de pakken. Washington hief het moratorium voor wapenleveringen aan Egypte in maart 2015 op en maakte meteen werk van de levering van een wapenpakket ter waarde van een miljard euro. Daarnaast krijgt Caïro jaarlijks 1,3 miljard aan Amerikaanse militaire steun. Rusland haalde een mega wapendeal binnen van 3,5 miljard dollar.
Alle mooie verklaringen en showvertoningen over de steun aan het volk dat in opstand kwam tegen autoritaire regimes blijken in realiteit holle woorden te zijn. Als het dan vervolgens ergens misloopt dan komen de verontwaardigde stemmen en pleidooien voor Responsibility to Protect, zij het dat dit concept makkelijk militair wordt vertaald. Dat is dan opnieuw kassa voor diezelfde wapenindustrie.