Image
Trumps 'vredesplan' maakt van Palestina vazalstaat
Qalqilya (Foto: LDB)
Trumps 'vredesplan' maakt van Palestina vazalstaat
Artikel
5 minuten

President Trump en premier Netanyahu stelden hun vredesplan voor. Dat komt er op neer dat de Israëlische wensen worden gehonoreerd en de Palestijnen hun rechten afstaan met behoud van bestaande bezettingspraktijken en het koloniaal systeem.

Met de gebruikelijke superlatieven en de nodige zin voor drama stelde president Trump, geflankeerd door de Israëlische premier Benjamin Netanyahu zijn ‘vredesplan’ voor. Hij opende met “vandaag zet Israël een grote stap richting vrede”. De Palestijnen moeten verzaken aan hun rechten, terwijl volledig wordt tegemoetgekomen aan de wensen van de Israëlische regering, waardoor het een illusie is dat het plan vrede zal brengen. Als dit plan realiteit wordt dan zullen de Palestijnse burgers in een gedemilitariseerde vazalstaat terechtkomen waarover Israël heer en meester blijft, zoals vandaag. Aan Palestijnse kant reageert men dan ook fel en is er sprake van een koloniaal project. De Israëlische mensenrechtenorganisatie Btselem spreekt van een “permanente staat van Apartheid”.

Het 181 bladzijden tellende ‘vredesplan’ bestaat voor een derde uit een politiek luik en voor twee derde uit een economisch luik. Het politieke deel is een zogenaamd ‘compromis’ waar in werkelijkheid het hele Israëlische verlanglijstje is in ondergebracht en de Palestijnen vooral moeten inbinden op hun rechten en de principes die in het internationaal recht zitten vervat. Het is moeilijk om dit ‘vredesplan’ ernstig te nemen, want het is overeengekomen tussen Israël en de Verenigde Staten, zonder inbreng, laat staan instemming van de Palestijnen. Volgens de Israëlische organisatie Gisha doet het ‘vredesplan’ niets anders dan de fragmentatie van de Bezette Palestijnse gebieden permanent maken, worden onteigeningen definitief vastgelegd en de bezetting voortgezet, wat een recept is voor voortdurende conflicten. Het economische deel moet dan de wortel zijn die de Palestijnen wordt voorgehouden, want het plan voorziet grote investeringen (50 miljard dollar over tien jaar) in economische infrastructuur, onderwijs en jobs (pagina 19 en deel II).

Eenzijdig

De eenzijdigheid van het plan druipt er van elke pagina af. Het woordje (Palestijns) ‘terrorisme’ staat er een 70-tal keer in. De humanitaire tragedie in de Gazastrook is het resultaat van het terroristische bestuur onder Hamas (pag. 13). Over het Israëlisch embargo of de bloedige militaire Israëlische interventies in de Gazastrook die duizenden slachtoffers maakten het afgelopen decennium, wordt niet gerept. Ook geen woord over kolonistengeweld. Het begrip ‘bezetting’, nochtans de officiële terminologie van de Verenigde Naties, bestaat evenmin in het vocabulair van de opstellers van het plan. Dat is niet erg verwonderlijk. Als trump en Netanyahu al iets gemeen hebben is het hun minachting voor de Verenigde Naties, het plan “is dan ook geen recitatie van de resoluties van de Algemene Vergadering, de Veiligheidsraad (...) want deze hebben en zullen ook geen vrede brengen” (pag. 9). Dit plan voorziet dan ook geen rol voor de Verenigde Naties. Als er sprake is van de oprichting van een veiligheidscomité of een comité voor de grensovergangen, dan is dat telkens met vertegenwoordigers van Israël, Palestina en de Verenigde Staten (pag. 27 en 28).

De invulling van deze volgens het plan, ‘realistische’ twee-staten-oplossing was voorspelbaar. De VS erkenden eerder al de Israëlische annexatie van de Syrische Golanhoogten en de ondeelbaarheid van Jeruzalem als Israëlische hoofdstad, dat dankzij Israël een “open en veilige” stad is (pag. 9). Eind vorig jaar verklaarde VS-minister van Buitenlandse Zaken, Mike Pompeo, dat de “oprichting van Israëlische civiele nederzettingen niet per se onverenigbaar is met het internationaal recht”.

Annexatie van de Israëlische nederzettingen

Trumps ‘Vredesplan’ houdt een erkenning in van bijna alle nederzettingen in de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem, waar samen meer dan 600.000 joods-Israëlische kolonisten wonen. De Jordaanvallei is belangrijk (‘critical’) voor Israëls veiligheid en komt volgens het VS-plan eveneens onder Israëlische soevereiniteit (pag. 13). Daarmee deelt de Palestijnse Westelijke Jordaanoever geen grens meer met Jordanië. Wel voorziet de VS twee grensovergangen voor de Palestijnen die evenwel onder Israëlische controle staan. De Palestijnse staat krijgt volgens de VS geen controle over de grenzen, noch over het luchtruim. Alle geïmporteerde goederen staan eveneens onder de veiligheidscontrole van Israël dat om veiligheidsredenen goederen kan weigeren (pag. 24).

Jeruzalem is de hoofdstad van Israël. De toekomstige Palestijnse hoofdstad moet volgens de VS achter de huidige afscheidingsmuur in het oostelijke en noordelijke deel van Jeruzalem opgericht worden, evenwel in de verre buitenwijken ver verwijderd van de oude stad en de Palestijnse wijken die er aan grenzen (pag. 17).

In ruil voor het verlies van het grondgebied met de nederzettingen komen er twee landswaps die volgens de ‘conceptuele kaart’ van het plan (appendix 1) ten zuiden liggen van de Gazastrook. Ook op de Westelijke Jordaanoever zal het Palestijns gebied een aaneenrijging zijn van verschillende enclaves die met verbindingswegen, tunnels en bruggen worden verbonden.

Om veiligheidsredenen (voor Israël) zal de Palestijnse staat geen leger mogen hebben en enkel veiligheidstroepen mogen handhaven voor het verzorgen van de interne veiligheid, zoals de strijd tegen het terrorisme. Defensie is sowieso een dure aangelegenheid luidt het: “De staat Palestina zal niet met dergelijke kosten worden belast omdat deze worden gedragen door de staat Israël. Dat is een betekenisvol voordeel voor de economie van de Palestijnse staat”, klinkt het cynisch (pag. 21).

Palestina, maar geen soevereine staat

Palestina zal ook in andere opzichtingen geen normale soevereine staat zijn. De PLO of de Palestijnse autoriteit mogen niet toetreden tot internationale organisaties tenzij na instemming door Israël (pag. 39). Ze mogen ook geen initiatieven of lopende acties nemen “tegen de staat Israël, de Verenigde Staten en hun burgers voor het Internationaal Strafhof, het Internationaal Gerechtshof en alle andere tribunalen”. Dat geldt ook voor juridische initiatieven tegen Israëlische of Amerikaanse staatsburgers voor Interpol of andere niet-Israëlische of niet-Amerikaanse rechtsstelsels. Ook blijft de Israëlische staat het recht behouden om militair op te treden in dat zogenaamde ‘soevereine’ Palestina als “noodzakelijke veiligheidsmaatregel” (appendix 2C). Het spreekt voor zich dat al deze bepalingen niet gelden in de omgekeerde richting.

De Palestijnse vluchtelingen moeten verzaken aan hun recht op terugkeer en compensatie zoals voorzien in resolutie 194 van de Algemene vergadering van de Verenigde Naties (pag. 33)

Het Amerikaanse plan betonneert daarmee de feitelijke situatie: de grondroof voor nederzettingen en de confiscatie van waterbronnen wordt gelegaliseerd; de volledige annexatie van de Jordaanoever zorgt voor het behoud van de Israëlische militaire controle over de grens met Jordanië; de soevereiniteitsbeginselen van een onafhankelijke staat worden compleet uitgehold (geen eigen leger, militaire controle door Israël, geen controle over de grenzen, luchtruim, goederentransport, beperkte autonomie van de Palestijnse leidende instanties, etc...). Aan de Palestijnen wordt gevraagd zich te onderwerpen aan de Israëlische bezettingsmacht en dat als akkoord te ondertekenen.

Hier kan u het standpunt lezen van het Midden-Oosten Platform van 11.11.11, waarvan Vrede vzw lid is


Iets fouts of onduidelijks gezien op deze pagina? Laat het ons weten!

Basisinfo

Nieuwsbrief

Schrijf je in op onze digitale nieuwsbrief.