Op maandagavond 24 april keurde de gemeenteraad van Luik een motie goed die oproept tot een boycot van de staat Israël.
De motie werd voorgesteld door de ‘Parti du Travail de Belgique’ (PTB) en kreeg de steun van de ‘Parti Socialiste’ (PS) en de kleinere lokale partijen VEGA en ‘Verts Ardents’. De liberalen van de ‘Mouvement Réformateur’ en de centristen van ‘Les Engagés’ (vroegere cdH) stemden tegen. De motie introduceerde “een tijdelijke opschorting van alle betrekkingen met de staat Israël en medeplichtige instituties, tot de Israëlische autoriteiten een einde maken aan het systeem van schendingen van de rechten van het Palestijnse volk”.
De goedkeuring van de motie -die expliciet de steun van de stad betuigt aan “het Palestijnse volk dat lijdt onder de apartheid, de kolonisatie en de militaire bezetting door de staat Israël”- is voornamelijk symbolisch, want Luik onderhoudt geen formele banden met de staat Israël. De motie voorkomt wel dat die in de toekomst kunnen aangegaan worden.
De beslissing van de Luikse gemeenteraad leverde, zoals te verwachten viel, onmiddellijk kritiek op van de Israëlische ambassade in Brussel. De Franstalige krant 'Le Soir' citeerde ambassadeur Idit Rosenzweig-Abu, die het had over een “spijtige” beslissing, “ver verwijderd van de realiteit” en gebaseerd op leugens.
Luik is overigens niet aan zijn proefstuk toe. Twee jaar geleden keurde de stad een voorstel goed dat bedrijven met linken met de Palestijnse bezetting uitsluit van gemeentelijke contracten. Al wijst Le Soir er terecht op dat Luik nog altijd banden onderhoudt met de financiële instellingen Belfius en BNP Paribas, beide actieve kredietverleners en investeerders in de Israëlische apartheidsstaat. BNP Paribas staat volgens het laatste rapport van het onderzoeksproject ‘Don’t Buy into Occupation’ zelfs helemaal bovenaan de lijst van grootste Europese financierders van de volgens het internationaal recht illegale Israëlische nederzettingen op bezet Palestijns gebied.
Met de recente motie wil Luik zijn steun betuigen aan het Palestijnse volk en de BDS-beweging.
Met de recente motie wil Luik vooral zijn steun betuigen aan de bredere Boycot, Desinvestering en Sancties (BDS)-beweging. Geïnspireerd door de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsbeweging werd de BDS in 2005 in het leven geroepen door Palestijnse civiele groepen. De beweging wil Israël onder druk zetten om het internationaal recht te respecteren. Ze kan wereldwijd rekenen op de steun van een rits vakbonden, religieuze, culturele en academische instellingen, grote en kleine NGO’s (waaronder Vrede vzw), enzovoort.
Luik is al de derde Europese stad die zijn solidariteit met de Palestijnse strijd voor vrijheid, rechtvaardigheid en gelijkheid formaliseerde dit jaar. In februari schortte de burgemeester van Barcelona, Ada Colau, een 25-jarige formele stedenband met Tel Aviv op. De gemeenteraad van Barcelona nam deze beslissing nadat 100 civiel-maatschappelijke groepen en meer dan 4000 bewoners een verzoek hadden ondertekend om de banden met Israël door te knippen.
Colau verkondigde op 8 februari: “Ik heb besloten om de betrekkingen met de staat Israël en met officiële instituties van de staat -waaronder de partnerovereenkomsten met de gemeenteraad van Tel Aviv- tijdelijk op te schorten, tot de Israëlische autoriteiten een einde maken aan het systeem van schendingen van de rechten van het Palestijnse volk en zich volledig houden aan de verplichtingen die hun worden opgelegd door het internationaal recht en de verschillende resoluties van de Verenigde Naties. We kunnen niet zwijgen.”
De stad Oslo stemde vorige maand voor een gemeentelijk aankoopbeleid dat bedrijven uitsluit die direct of indirect bijdragen aan het illegaal Israëlisch nederzettingen- en bezettingsregime. Dat uitgerekend Oslo de invoer van producten uit Israëlische nederzettingen verbiedt, is zeer symbolisch. Het was immers in de Noorse hoofdstad dat het ‘vredesproces’ tussen Israël en de Palestijnen in 1993 culmineerde in de Oslo-Akkoorden, die Israël in de praktijk een politieke dekmantel gaven om door te gaan met zijn illegale praktijken.
In het licht van het uitblijven van een algemeen Europees verbod op de handel met de illegale Israëlische nederzettingen -ondanks de systematische veroordelingen van het Israëlisch kolonisatiebeleid door de EU- kan politieke actie op lokaal en regionaal niveau een belangrijke impuls geven aan de BDS-beweging. Krijgen Barcelona, Luik en Oslo in de nabije toekomst navolging?