Daarbij wordt vergeten dat bombardementen op Irak sinds het begin van de golfoorlog een constante zijn. En terwijl in de pers de speculaties voortduren, ziet het er naar uit dat het Pentagon niet stilzit. In de regio heerst een koortsachtige militaire activiteit en zijn er al concrete militaire acties op het grondgebied van Irak begonnen.

No-fly-zone

Na de hevige bombardementen en de invasie onder 'operatie Desert Storm' (17 januari 1991 tot 28 februari 1991), ging het vanaf 1992 naar geregelde bombardementen op Irakese stellingen om er de 'No-fly-zone' in het zuiden af te dwingen (Operation Southern Watch, 1991 - nu). Op 13 januari 1993, bombardeerden een honderdtal Amerikaanse, Britse en Franse vliegtuigen verschillende Irakese stellingen om Saddam Hoessein te dwingen de raketlanceerinstallaties te verwijderen die zich in de No-fly-zone bevonden. Volgens Amerikaanse bronnen een succes, want de helft van de installaties was vernietigd. Enkele dagen laten werd een nucleaire faciliteit in as gelegd. Er vielen enkele doden. Aan het eind van het jaar daarop waren er opnieuw incidenten. In 1996 dan, veroverden Irakese troepen de stad Irbil, gelegen in de Koerdische regio, boven de 36^ste breedtegraad. De VS reageerden prompt met verschillende aanvallen van op vliegtuigen en oorlogsbodems en vernietigden Irakese militaire doelen. Veel van die militaire operaties waren ofwel antwoorden op Irakese militaire activiteiten en werden gelegitimeerd door telkens te verwijzen naar de uitvoering van VN-resoluties, zij het volgens eigen interpretaties. Maar hoe langer hoe meer begonnen de VS openlijk te praten over het elimineren van het regime en vonden ze het zelfs niet meer nodig de VN als dekmantel te gebruiken. In 1997 begint het getouwtrek rond de VN-wapeninspecties. Irak beschuldigt de VS ervan die te gebruiken voor spionage en stuurt de Amerikaanse inspecteurs wandelen. Later zou de VN-wapeninspecteur, Scott Ritter, bevestigen dat de VS de ontwapeningscommissie UNSCOM inderdaad gebruikten voor spionageactiviteiten. Het werd de ondergang van UNSCOM. Op 16 december 1998 lanceren Britse en Amerikaanse toestellen een grootschalige luchtaanval. Onder deze operatie Desert Fox vielen volgens Amnesty International tientallen burgerdoden. Frankrijk zou kort daarop bevestigen dat het niet langer meer meedoet aan de militaire operaties omdat het niet langer meer akkoord kan gaan met de Amerikaanse politiek.

De jaren daarop zou Irak geregeld worden aangevallen. Slachtoffers bleven niet uit. In 2000 vielen 25 doden bij minstens 24 aanvallen, in 2001 werden 32 aanvallen uitgevoerd (42 doden. Daaronder 23 doden na een bombardement op Tel A'fer . De bommen droegen Engelstalige opschriften, maar de verantwoordelijkheid werd ontkend) en in 2002 ging het tot nu toe om 23 aanvallen (9 doden). Sinds december 1998 zouden er 362 doden zijn gevallen en meer dan 1.000 gewonden. Velen zijn burgerslachtoffers, vrouwen en kinderen incluis. De oorlog is dus nooit echt gestopt.

Troepenbewegingen

Terwijl men in de pers over een mogelijke oorlog discussieert, zijn de troepenbewegingen en militaire activiteiten op het terrein niet meer bij te houden. Een rapport van DEBKAfile deze zomer, een Israëlische bron die banden heeft met het Israëlische leger en doorgaans goed geïnformeerd is, geeft een hele reeks details vrij over oorlogsvoorbereidingen. De gegevens zijn moeilijk verifieerbaar, maar een artikel uit de International Herald Tribune van 20 augustus lijkt veel ervan te bevestigen. Al van in maart zouden Amerikaanse speciale troepen actief zijn in de Koerdische regio, in het noorden van Irak (bevestigd door diverse Koerdische bronnen) om er Koerdische milities te trainen. Sindsdien werken de VS hard aan de bouw van een ring van militaire basissen rond Irak en slepen er troepen en militair materieel naartoe. Het zou gaan over locaties in Georgië, Turkije, Israël, Egypte, Jordanië, Eritrea, Kenia, Saoedi-Arabië, Koeweit, Oman, Qatar en Bahrein. Een grote VS-Armada inclusief vliegdekschepen heeft zich op drie plaatsen verzameld: het oosten van de Middellandse Zee, de Rode Zee en de Perzische Golf. Sinds Juni werken Amerikaanse en Turkse troepen aan de bouw en uitbreiding van vliegvelden. Volgens DEBKAfile (van 'Turkse en Koerdische bronnen') zouden Turkse en Amerikaanse troepen met in de nacht van 8 augustus de vlieghaven van Bamerni, net buiten de Koerdische regio, maar op 50 kilometer van het oliesteden Kirkuk en Mosoel, ingenomen hebben. Het persagentschap AFP en diverse Turkse kranten hebben het eveneens over de veroveringen van de Bamerni-vlieghaven. Bovendien zouden Amerikaanse elitetroepen ook twee kleinere Irakese militaire vliegvelden in de buurt hebben ingepalmd.

Bush, Blair en een oorlog tegen Irak

President G.W.Bush steekt het onder stoelen noch banken. Met 'zijn' strijd tegen het terrorisme wil hij een oorlog voor de democratie in Irak. Wat een alibi! Zelfs als de VN ertegen is wil hij toch doorgaan en het alleen aanpakken, om aldus zijn militair overwicht aan te tonnen. Maar als men weet dat Saddam Hoessein een man met vuile handen is, die zich niet bekommert om mensenrechten, dan is zijn buur, koning Fahd van Saoedi-Arabië, nog veel erger.

Maar het gaat 'm nu net als tien jaar geleden om petroleum. En dat is Bush zijn zorg, en belang.

Om een en ander toch nog een beetje met de politieke uitleg in overeenstemming te brengen, en misschien ook wel om enkele vuile werkjes op te knappen en Amerikaanse levens te sparen, zoekt G.W.Bush naar bondgenoten. Kennelijk staat niemand hiervoor te springen. De Britse sociaal-democraat Blair blijft zich, zoals steeds, als de trouwste meeloper van Bush aanmelden. Maar de Britten delen deze mening niet. Een breed georganiseerde opiniepeiling gaf het volgende resultaat.

Vraag : Vindt u een oorlog van de VS tegen Irak gerechtvaardigd?

Antwoord: 58% neen, 28% ja, 14% weet het niet

Tweede vraag: Denkt u dat een dergelijke situatie de vrede in het Midden-Oosten kan begunstigen?

Antwoord: 74% neen, 15% ja, en 10% geen mening

Derde vraag: Welk vertrouwen in G.W.Bush hebt u in de huidige situatie?

Antwoord: 5% veel, 24% genoeg, 40% weinig, 28% geen, 3% zonder antwoord

En in Blair?

Antwoord: 8% veel, 35% genoeg, 42% weinig, 13% geen enkel, en 2% geen antwoord

Ten slotte de vraag die weinig vleiend is voor Blair. Beschouwt u dat Blair het 'schoothondje' is van Bush in de huidige situatie?

Antwoord: 54% ja, 39% neen en 7% zonder mening.

Ondertussen is er veel gerommel in de Labour-partij zelf vanwege mensen die het met Tony Blair niet eens zijn. 3000 religieuzen, onder wie de aartsbisschop van Canterbury, Rowan Williams, schreven Blair een brief waar ze verklaren geen enkele militaire actie te aanvaarden die niet door de VN is goedgekeurd. Zelfs de gewezen bevelhebber van het Britse leger, maarschalk Lord Branoll, verklaarde tegen elke Britse tussenkomst te zijn gekant, gezien dit de Britse invloed in het Midden-Oosten zou teniet doen. Blair maakt er zich wel van af met te verklaren dat tot op heden nergens en door niemand iets beslist is. Maar toch probeert G.W.Bush, en ook Blair, de eigen publieke opinie iedere dag verder mee te sleuren door valse informatie. Het verzet tegen de oorlog moet dus nog groeien. Ook onze regering moet duidelijk stelling nemen tegen het wapengeroffel van de Angelsaksische vrienden.

Ludo De Brabander