Voor de derde keer schendt de Turkse regering de grenzen van Syrië met agressief militair machtsvertoon in de grensstreek.
Na twee eerdere invasies houdt Turkije de regio’s Jarablus-Azaz (zomer 2016) en Afrin (winter 2018) bezet. Het internationaal protest daartegen was zeer zwak. Hoe irrelevant is het NAVO-bondgenootschap niet geworden als het de eigengereide agressieve koers van een van zijn leden niet kan of wil tegenhouden. Het wordt hoogtijd dat België, de Europese Unie en de VN-Veiligheidsraad in krachtige termen duidelijk maken dat de Turkse oorlogen in Noord-Syrië onaanvaarbaar zijn.
Ze moeten:
- de Turkse oorlogspolitiek veroordelen en een halt toeroepen, alsook de Turkse ambassadeurs op het matje roepen.
- de militaire relaties en wapenhandel met Turkije bevriezen en een wapenembargo afkondigen
- dringend diplomatieke maatregelen nemen die de wapens doen zwijgen, die leiden tot een duurzaam bestand en een einde maken aan de Turkse bezetting
- op een ernstige manier werk maken van vredesbesprekingen ditmaal met inbegrip van een Koerdische vertegenwoordiging
- Elke aantasting van de demografische verhoudingen middels militair geweld tegengaan en etnische zuiveringen krachtig veroordelen.
Syrië heeft vreedzame politieke oplossingen nodig, geen nieuw geweld.
Lees hier het opiniestuk van Ludo De Brabander (Vrede vzw) op Knack.