Sinds de verre aanloop van de oorlog in Irak hebben Bush en Blair zich in alle mogelijke bochten gewrongen om deze bloedige inval toch maar te verantwoorden. Hun pogingen om de wereldopinie en de Verenigde Naties te overtuigen zijn mislukt. Zij hebben zich daar tenslotte weinig van aangetrokken en hebben de agressie met het meest gesofistikeerde wapentuig ingezet. Zij hopen enkel nog op een zo vlot en humaan mogelijke afwikkeling, wetende dat een massa twijfelaars uiteindelijk toch de kant van de overwinnaars kiezen. Het ziet er echter naar uit dat hun optreden wel eens als een boemerang zou kunnen terugkomen. Zelfs de gecensureerde beelden tonen dat een menselijke oorlog, waarbij de burgers gespaard blijven, niet bestaat. Overtuigde Saddam-aanhangers zullen voor uiterste guerillatactieken kiezen en hierbij het fundamentalistisch terrorisme versterken. Waarom vinden de Angelsaksische agressors dit dan toch de moeite waard? We zetten de verschillende redenen eventjes op een rijtje.

OORLOG AAN DE MASSAVERNIETIGINGSWAPENS?

Lange tijd is dit de officiële reden geweest. Laten we niet vergeten dat de fameuze VN-resolutie 1441 van 8 november 2002 het enkel heeft over het eventuele bezit van massavernietigingswapens, en de controle en eventuele ontmanteling daarvan.

Dat er zo weinig mogelijk massavernietigingswapens op de wereld mogen zijn is een edel streven. De vraag blijft echter of een oorlog daar de beste remedie tegen is. Vooral omdat de combinatie van diplomatieke druk en doorgevoerde controles de weken en dagen voor de eenzijdige inval bewezen hebben dat Irak nog weinig massavernietigingswapens bezat en zich meer en meer bereid toonde de ploegen van Hans Blix (VN) en Mohamed El Baradei (Internationaal Atoomenergie Centrum) alle faciliteiten te geven.

Tot op vandaag hebben de bezettende troepen nog geen massavernietigingswapens gevonden en kon Saddam er ook nog geen inzetten. Alles wijst erop dat Saddam, zoals vele dictators, zeer handig is in het spelen van blufpoker, maar in werkelijkheid in een luchtkasteel leeft. Het getuigt trouwens van meer dan cynische machtspolitiek dat 2 van de 5 staten die dankzij een pragmatisch non-proliferatieverdrag, zelf massavernietigingswapens bezitten, een derdewereldland dat ze zelf militair bedreigen, militair willen kortwieken.

Als het echt over de ontmanteling gaat van Irakese massavernietigingswapens, dan stelde de VN via Blix duidelijk dat er, waarschijnlijk in een combinatie met wereldwijde diplomatieke en militaire blauwhelmendruk, meer kans was op de eventuele ontdekking en ontmanteling van die wapens via de VN. En als het inderdaad om de massavernietigingswapens ging, dan zijn er nog wel een aantal staten die in aanmerking komen. Noord-Korea is hierbij uitdrukkelijk benoemd en verwittigd.

OORLOG TEGEN DICTATOR SADDAM?

Waarom hebben Bush en Blair dan deze VN-piste verlaten? Bush en Blair hebben zowel voor als tijdens de oorlog de kaart getrokken van een bevrijdingsoorlog die het Irakese volk zou bevrijden van het juk van Saddam Hoessein. Opnieuw een ogenschijnlijk lovenswaardige reden. Daarbij wordt om de haverklap de vergelijking met de Tweede Wereldoorlog gemaakt.

Laten we duidelijk zijn: die vergelijking gaat niet op. De ontstaansreden van Wereldoorlog II lag in de invasie van nazi-Duitsland in zijn buurstaten. Irak is, wellicht in tegenstelling met de Eerste Golfoorlog, deze keer geen andere staten binnengevallen. De geallieerden moesten indertijd tot Berlijn doorstoten, omdat het tot de kern van het nazi-regime en ideologie behoorde meer 'levensruimte' voor het Duitse/Germaanse ras te creëren. De ideologie en het politieke programma van de Baath-partij mogen dan al islamitisch zijn, zij zijn alles behalve fundamentalistisch, noch landveroverend.

Saddam Hoessein is inderdaad een niet te verdedigen dictator die de volkeren in Irak militair onderdrukt. Maar is dit een internationale oorlog waard? Bestaat er nog zoiets als het zelfbeschikkingsrecht van een volk en een staat? Hebben de volkeren van Irak ooit enige buitenlandse macht gevraagd zich te komen bevrijden? Zelfs de gewapende oppositie van de sjiieten en in mindere mate de Koerden, beide genoten trouwens van een zekere autonomie, hebben niet enige Westerse staat om een inval gevraagd. Er zijn trouwens andere manieren om bevrijdingsstrijden te ondersteunen. Voor de sjiietische godsdienst betekent Bush om steun vragen zoveel als bij de duivel te rade gaan. De oorlog en de daaropvolgende bezetting is een stap terug voor de Irakese, politiek democratische oppositie. De ongecensureerde beelden en berichten melden dagelijks dat een belangrijk deel van de 'bevrijde' Irakezen noch voor Saddam kiezen, noch voor de agressors. Daarbij moet hier trouwens vermeld worden dat 'de oorlog om de vrijheid' wel heel apart omgaat met de media. Het lijkt er verdacht veel op dat onafhankelijke bronnen regelrechte doelwitten geworden zijn. Dat gesofistikeerde wapens die gebouwen uitkiezen op basis van spionage-inlichtingen ook op persagentschappen gericht worden kan moeilijk een toeval zijn.

Ook op dit punt lijken de VS en bondgenoten met twee maten en twee gewichten te werken. Als er één staat is die naburige staten reeds jaren bezet en de volkeren ervan onderdrukt, dan is het Israël wel.

OORLOG TEGEN HET TERRORISME?

Een andere reden die Bush, en vooral Blair, aanvoeren is de strijd tegen het internationale terrorisme. Het is duidelijk dat de (westerse) wereld 11 september nog niet verwerkt heeft. En het internationaal terrorisme is inderdaad een verwerpelijke en onverstandige manier om met ideologische, religieuze en andere tegenstellingen om te gaan. Maar is er enig bewijs van een directe binding tussen Saddam Hoessein en het internationaal terrorisme, dat het fundamentalistische islamisme aanhangt? Integendeel! Irak is voor een islamitisch land in vele aspecten modern en vooruitstrevend te noemen. De Verenigde Staten waren trouwens na de val van de Sjah in Iran Iraks grote bondgenoten om, ook militair, een dam te werpen tegen het fundamentalisme.

Een militaire inval in de moslimwereld is ontegensprekelijk de domste manier om tegen het internationaal terrorisme te ageren. Na de inval hebben ook de gematigde moslims zich achter Irak verenigd. Ontelbare moslims zien de aanval immers als een aanval op de islamwereld, hun regio, hun rijkdom, hun cultuur en godsdienst. Zelfs binnen Irak is het voorspelbaar dat na de Angelsaksische overwinning de overtuigde Saddam-aanhangers zich in een ondergronds verzet zullen organiseren en banden met internationale terroristische groepen zullen leggen, al was het maar om de wapens.

OORLOG OM DE OLIE?

Dat de olierijke staten van de regio zich aangevallen voelen is terecht. Het is een bekend gegeven dat de familie Bush rechtstreekse banden heeft met de Texaanse oliebaronnen, die de nipte verkiezing van Bush jr. voor een flink deel gefinancierd hebben. Het meest cynische feit in dit verband is dat Halliburton, een multinational in dienst van de oliemaatschappijen en vroeger geleid door Dick Cheney, nu vice-president en een van de meest fervente haviken, een contract in de wacht sleepte om brandende oliebronnen in Irak te blussen. En dit terwijl Bush Saddam beviel geen oliebronnen in brand te steken "omdat die rijkdom aan het Irakese volk toekwam."

Hoe direct de band is tussen de oorlog in Irak en de olie konden we als consument de jongste maanden aan de pomp ervaren. Omwille van de oorlogsdreiging steeg de olieprijs maandenlang. De invasie was nog maar pas begonnen of de prijs van de ruwe olie zakte. En toen de coalitie op meer verzet stootte dan verwacht, konden we opnieuw meer geld bovenhalen.

Wat meestal vergeten wordt, is dat Irak slechts goed is voor 3 procent van de wereldproductie van olie. Die lichte storing kan ruimschoots gecompenseerd worden door het aanspreken van de strategische olievoorraden in de geïndustrialiseerde wereld. Maar daar kiezen de westerse olieproducenten niet zo graag voor. Het woord 'strategisch' verraadt hier dat het om een wereldwijd machtsspel gaat. De belangrijkste Amerikaanse olieprijsbarometer op de grondstoffenbeurs, Nymex, voorzag echter een extra productie in Saoedi-Arabië, precies het land dat door Bush sr. in de Eerste Golfoorlog zodanig 'bevrijd' werd dat het nu volledig onder Amerikaanse, geopolitieke invloed staat.

OORLOG OM DE WERELDHEERSCHAPPIJ?

Het gaat dus om meer dan olie. Het gaat om de geopolitieke macht in de Perzische Golf! De manier waarop de Amerikanen de VN buiten spel gezet hebben en willen buiten houden na de val van het Saddam-regime, bewijst hoe zij erop uit zijn van het toekomstige Irak een Amerikaanse vazalstaat te maken. Op die manier bespelen zij niet enkel nog meer de internationale prijssetting van de ruwe olie, maar hebben ook een belangrijke tussenhaven van Israël naar China.

Nu reeds bevestigde een woordvoerder van het Pentagon dat dit ministerie van Defensie (of is het ministerie van Oorlog?) een zwarte lijst opstelt van niet-Amerikaanse bedrijven die in de Iranese energiesector investeren. Het hoeft ons niet te verwonderen dat daar multinationals te vinden zijn die zowel bij de anti-oorlogscoalitie horen (het Franse TotalFinaElf bijvoorbeeld) als bij de agressors (het Britse Shell en het Italiaanse Eni bijvoorbeeld). Voor het internationaal kapitaal, bij uitstek te vinden op de wereldwijde energiemarkt, is buitenlandse politiek slechts een verlengstuk van hun kapitaalsschikkingen. Het Pentagon stelt de zwarte lijst op om de 'Iran-Libya Sanctions Act' (Ilsa), gestemd in 1996 en hernieuwd in 2001, toe te passen. Deze Amerikaanse wet voorziet maatregelen tegen niet-Amerikaanse bedrijven die in de twee 'terroristische' landen meer dan 20 miljoen dollar per jaar investeren. Het anti-Cubaans scenario herhaalt zich.

Op die manier wordt niet enkel duidelijk welke machtspelletjes zich afspelen rond een bezet Irak. Ook de volgende 'staten van de duivel', lees anti-Amerikaanse staten van geopolitiek belang, wordt via het gewelddadig optreden in Irak duidelijk gemaakt wie internationaal de lakens uitdeelt.

Dit is de ware aard van de Pax Americana, die uitgebouwd wordt sinds de implosie van het socialistische blok in 1989. Kijk maar eens aan welke kant de vroegere Oostbloklanden staan. Omwille van hun rampzalige economie en dus hun nood aan Amerikaanse investeringen, trekken Polen, Tsechië, en andere Centraal-Europese landen de oorlogskaart.

Deze toestand heeft niets met vrede of vrijheid te maken. Deze mensonwaardige agressie wil het Amerikaanse geopolitieke verlengstuk van het economisch globalisme verstevigen. De Verenigde Staten als overbewapende politieagent van het Amerikaanse kapitaal. Dat dit het militair-economisch complex geen windeieren legt, kan afgeleid worden uit de proporties die het Amerikaanse defensiebudget aanneemt. De agressie in Irak is, na de ontwikkeling van het gevaarlijke anti-rakettenschild ('Star Wars'), het alibi om deze begroting met 50 miljard dollar te verhogen. Die toename is op zichzelf hoger dan het totale defensiebudget van Groot-Brittannië of Duitsland, toch ook geen kleine garnalen! Dat betekent dat de VS volgend jaar evenveel aan defensie zal uitgeven, als alle andere 191 landen van de wereld samen!

En toch vertegenwoordigt dit astronomische cijfer slechts 4 procent van het Amerikaanse bruto nationaal product (BNP). De VS vertegenwoordigen met slechts 5 procent van de wereldbevolking immers 43 procent van de wereldproductie, 40 procent van de hoogtechnologische productie en de helft van het onderzoek en ontwikkeling van de wereld. Het zijn deze cijfers die de ware redenen van de oorlog in Irak tonen.

Lucien Bollaert