Het Amerikaans militair-industrieel complex haalde zopas het nieuws met alweer een moorddadig duur product, een bijna totemistisch eerbetoon aan verspilling in deze tijden van crisis.

Op 2 december onthulde wapenfabrikant ‘Northrop Grumman Corporation’ en de Amerikaanse luchtmacht samen de 700 miljoen dollar kostende B-21 Raider stealth bommenwerper in ‘Airforce Plant 42’ in Palmdale, Californië.

Er was heel wat drukte en gedoe rond het project. De onthulling werd bijna aangekondigd als de terugkeer van Jezus Christus. Het Public Relations-team draaide op volle toeren. De sociale media werden schaamteloos gebruikt om het evenement -dat ook live werd gestreamd- te promoten. “Volg nu onze live onthulling van de B-21 Raider,” tweette Northrop Grumman. “Dit verandert alles.”

Het evenement was het eerste van zijn soort sinds november 1988, toen Northrop zijn B-2 Spirit stealth bommenwerper debuteerde. Het toestel in kwestie, met serienummer 00001 werd op 2 december, nog bedekt door een zeil, uit een hangar gerold voor de verzamelde defensie- en beleidsexperts, de pers en 2000 werknemers. De verwijdering van het dekzeil onthulde een machine die deed denken aan de originele B-2 met een buitenaardse echo die omschreven werd als "space-age coatings".

Het gevierde, nog niet geteste monster werd bedolven onder lof. "De B-21 is het meest geavanceerde militaire vliegtuig ooit gebouwd en is een product van baanbrekende innovatie en technologische uitmuntendheid," verklaarde Doug Young, sectorieel vicevoorzitter en algemeen manager bij Northrop Grumman Aeronautics Systems.

Een persbericht van de VS-luchtmacht (USAF) stond vol justificaties voor de creatie van de Raider. (De onthullingsceremonie zelf was zo getimed dat ze samenviel met een nieuw rapport over de Chinese militaire capaciteiten.) "De B-21 Raider is de eerste strategische bommenwerper in meer dan drie decennia," verklaarde VS-minister van Defensie Lloyd J. Austin tijdens de onthulling. "Het is een bewijs van Amerika's blijvende overwicht qua vindingrijkheid en innovatie. En het is een hulde aan de langdurige inzet van het ministerie [van Defensie] voor de opbouw van geavanceerde capaciteiten die Amerika's vermogen om agressie [van vijanden] af te raden, versterken, nu en in de toekomst."

Zoals met alle defensieprojecten die gepaard gaan met absurde uitgaven, is rechtvaardiging gemakkelijk gezocht en gevonden. Deze creatie, argumenteren defensiefunctionarissen, lag volledig in de lijn van de Nationale Defensiestrategie (NDS) “en andere analyses”. 

Er is geen intellectueel vernuft voor nodig om te begrijpen dat de primaire doelstelling van de NDS de "afschrikking gericht tegen China" is. Onder de defensieprioriteiten die in het document geschetst worden, krijgt de Volksrepubliek China ruime aandacht. Het wordt gezien als een “groeiende bedreiging op meerdere domeinen”, een uitdaging voor de VS-belangen in de Indo-Pacifische regio.

Zoals Austin eerder heeft verklaard: "We integreren onze afschrikkingsinspanningen naadloos om een fundamentele waarheid glashelder te maken voor elke potentiële vijand. De waarheid is dat de kost van agressie tegen de Verenigde Staten of onze bondgenoten en partners, helemaal niet opweegt tegen elk denkbaar voordeel."

Deze waanvoorstelling is opvallend omdat zij de overdreven agressieve uitingen op het internationale toneel van de VS omzet in de meer 'onschuldige' doelstelling van afschrikking. Teruggebracht tot het skelet, gaat het om het verdedigen van de Amerikaanse suprematie. Alle pretendenten of onruststokers zullen worden aangepakt, wat hun geloofsbrieven ook zijn.

De B-21 is maar één aspect van dat beleid. Het is “afschrikking op Amerikaanse wijze”, beweert Austin. "Het is de belichaming van Amerika's vastberadenheid om de republiek te verdedigen waar we allemaal van houden. Het is een bekrachtiging van onze strategie van afschrikking - met de capaciteiten om die te ondersteunen, altijd en overal."

Stafchef van de VS-luchtmacht, generaal Charles Q. Brown Jr., zorgde ervoor zijn respect te betuigen aan de vertegenwoordigers van het militair industrieel complex - waar bedrijven en geld van belastingbetalers zich vermengen zonder veel toezicht, noch scrupules. “Als je bedenkt wat we hier hebben kunnen doen, in die tijd, met het personeel van Northrop Grumman, in samenwerking met de luchtmacht van de Verenigde Staten, om een capaciteit te creëren gebruikmakend van een digitale aanpak die nieuw is en anders van alles wat we al gedaan hebben in elk groot programma. Dat maakt deel uit van de Raider-spirit.”

Northrop Grumman is nog meer in de gunst gekomen bij de boekhouders van het Pentagon omdat het bedrijf het project naar verluidt kon ontwikkelen aan een bedrag dat lager lag dan de door het USAF geprojecteerde 25,1 miljard dollar. De tijd zal uitwijzen of dit ook klopt.

Het onthullingsevenement stond niet bepaald bol van de nieuwe revelaties. ‘Air & Space Forces Magazine' stelde botweg vast dat er maar bitter weinig nieuwe informatie over het vliegtuig werd verstrekt – niet over de capaciteiten, de dimensies of “verdere programmatische details, zoals de geplande productiesnelheid, of zelfs door hoeveel motoren de bommenwerper aangedreven wordt”. Austin pochte wel dat het toestel een groter bereik zou hebben dan eender welke andere bommenwerper, en “niet op locatie gestationeerd hoeft te worden. Het zal geen logistieke ondersteuning nodig hebben om een doelwit in gevaar te brengen”.

De bommenwerper, zo vertelt de USAF ons, is ontworpen als "een zeer overleefbare stealth bommenwerper met groot bereik, die een mix van conventionele en nucleaire munitie kan leveren. Het vliegtuig zal een belangrijke rol spelen bij het ondersteunen van de nationale veiligheidsdoelstellingen en de Amerikaanse bondgenoten en partners over de hele wereld geruststellen".

We vernemen ook dat de B-21 die voorgesteld werd op 2 december één van zes in de productielijn is, met een uiteindelijk doel van 100 of zelfs 150 exemplaren (defensiefunctionarissen zijn wispelturig over dergelijke projecties). “Elk [van de zes] wordt beschouwd als een testvliegtuig, maar ze worden gebouwd op dezelfde productielijn, gebruik makend van hetzelfde materiaal, dezelfde processen en technici die de productievliegtuigen zullen bouwen.”

Meningen en beoordelingen zijn, zoals zo vaak in dergelijke defensieberichten, op die manier geschreven dat ze niets zeggen en tegelijkertijd de hoofdzaken vertroebelen. Andrew P. Hunter, adjunct-secretaris voor Aquisitie, Technologie en Logistiek van de luchtmacht komt aanzetten met een met een perfect voorbeeld van deze wolligheid. “Het gebruik van innovatieve productietechnieken, open systeemarchitectuur en actief beheer, stelt ons in staat om nieuwe technologie te integreren naarmate die zich ontwikkelt, en om te verzekeren dat de B-21 zich kan aanpassen aan toekomstige dreigingen en succesvol kan zijn wanneer en waar nodig.”

Hoewel de naam van het toestel moet herinneren aan de bravoure van de Doolittle Raid op Tokio door 16 B-25 Mitchell bommenwerpers in 1942 als vergelding voor de aanval van Japan op Pearl Harbour, is de B-21 een nakomeling van een heel andere geest: de verkwistende agressor-in-wording.