Door de zon verkleurde solidariteitsboodschappen in de vorm van stickers, zelfgemaakte posters, plakkaten, en Palestijnse vlaggen hangen verspreid doorheen ons land. De aanhoudende Israëlische genocide is na 10 maanden verworden tot een kort nieuwsitem ergens verderop in het journaal. De verontwaardiging, woede en andere heftige emoties bij de aankondiging van een zoveelste bombardement op burgers, hebben bij velen plaatsgemaakt voor een zelfbeschermende mindere betrokkenheid. Brutaal afgebroken levens worden gereduceerd tot makkelijker te verteren cijfers en als er ontstellende beelden worden getoond, kijken we liever weg.
Maar terwijl er in de rest van de wereld een duidelijke oorlogsmoeheid en soms zelfs gelatenheid is opgetreden bij de media en een deel van het publiek, beleefden de Palestijnen in Gaza opnieuw een gruwelijke week. Op donderdag 8 augustus bombardeerde Israël twee scholen in Gaza Stad, waarbij minstens 17 mensen omkwamen.
Op vrijdag 9 augustus was Khan Younis -in het kielzog van een intensieve bombardementencampagne die de dag ervoor al startte- nog maar eens de beurt voor een militair grondoffensief door het Israëlisch leger. Het is al het derde grondoffensief in deze stad in het zuiden van de Gazastrook sinds 7 oktober 2023. Het eerste duurde vier maanden, van januari tot april, en het tweede, in juli, duurde een week. De huizen, hospitalen en andere civiele infrastructuur in de stad werden toen al grotendeels tot puin herleid.
De recente Israëlische aanvallen op Khan Younis en de eraan voorafgaande evacuatiebevelen leverden de ondertussen gekende beelden op van meermaals intern ontheemde en uitgeputte Palestijnen die opnieuw op de vlucht sloegen. Een van de doelwitten die vrijdag werd geraakt, was een overbevolkt tentenkamp van vluchtelingen dat nochtans door Israël zelf werd bestempeld als een “humanitaire zone”.
Maar wie kijkt er nog op van dergelijke grove oorlogsmisdaden gepleegd door het Israëlische leger? Ze weerhielden de regering van VS-president Biden er in ieder geval niet van om diezelfde vrijdag 3,5 miljard dollar aan militaire fondsen vrij te geven aan Tel Aviv voor de aanschaf van wapens.
Op zaterdagochtend 10 augustus, amper een paar uren nadat de VS de nieuwe militaire steun had aangekondigd, viseerde het Israëlisch leger in Gaza Stad de al-Tabin school, die dienst deed als schuilplaats voor een paar duizend vluchtelingen. Meer dan 100 burgers, waaronder heel wat kinderen, kwamen om bij het vreselijke bloedbad. Volgens de NGO ‘Save the Children’ gaat het om de dodelijkste aanval tegen een school sinds de start van de oorlog en werden er in juli alleen, 17 scholen gebombardeerd.
Preliminaire berichten suggereren dat de drie bommen die gedropt werden op al-Tabin van VS-makelij waren. Het Mediabureau van de regering in Gaza heeft het over zeker één tot drie bommen van 2000 pond (906 kg). De beelden die na het bombardement opdoken, zijn in ieder geval niet voor gevoelige kijkers. De lichamen van de meeste slachtoffers zijn in stukken gereten en ernstig verbrand, waardoor een deel van hen niet geïdentificeerd kon worden.
Toen Hassan Ahmad na de aanval bijvoorbeeld naar het ziekenhuis ging, omdat hij het lichaam van zijn 6-jarige zoon Ali maar niet kon vinden, overhandigden de dokters hem na lang zoeken een plastic zak met daarin 18 kilo menselijke resten. “Dit is je zoon. Ga hem begraven, zeiden ze. Ik weet niet of dit mijn zoon is of niet. Ik weet niet wat ik in deze zak draag. Ze zeiden dat hij mijn zoon is ... en ik zie niets van mijn zoon in deze zak", getuigde een ontredderde Ahmad.
Zoals gewoonlijk beweerde Israël zonder enig bewijs te leveren, dat de op zaterdag geviseerde school dienst deed als een commandocentrum van terrorisme, en dat er stappen ondernomen werden om burgerslachtoffers te vermijden. Maar de systematische keuze om zware bommen in te zetten in dichtbevolkte gebieden, toont net het tegendeel aan. Wie gelooft bovendien een regering waarvan verschillende leden openlijk hun intenties hebben geuit om Gaza van al zijn bewoners te ontdoen? Vorige week maandag verklaarde de ultranationalistische Israëlische minister van Financiën, Bezalel Smotrich, nog dat het laten verhongeren van de volledige bevolking in Gaza tot de gegijzelde Israëli’s zijn teruggebracht, “gerechtvaardigd en moreel zou kunnen zijn”.
De aanval van zaterdagochtend op de al-Talib school was zodanig wreed en dodelijk dat de aandacht van de media weer even naar Gaza gezogen werd. Er volgde een golf van internationale verontwaardiging en kritiek. Washington hield het bij het zwakke en hypocriete statement dat Israël “maatregelen moet nemen om de schade aan burgers tot een minimum te beperken”. (Het stoppen met leveren van wapens aan de Israëlische moordmachine zou daartoe een van de meeste effectieve maatregelen zijn.)
Philippe Lazzarini, hoofd van het VN-agentschap voor Palestijnse vluchtelingen (UNRWA), drukte zijn verbolgenheid uit op X: “Alweer een gruweldag in Gaza... Het is tijd dat er een einde komt aan deze verschrikkingen die zich voor onze ogen afspelen. We kunnen niet toestaan dat het ondraaglijke de nieuwe norm wordt. Hoe vaker herhaald, hoe meer we onze collectieve menselijkheid verliezen.”
Francesca Albanese, de Speciale Rapporteur van de VN voor de Bezette Palestijnse Gebieden stelde wanhopig: “In het grootste en meest beschamende concentratiekamp van de 21e eeuw, is Israël bezig genocide te plegen op de Palestijnen, één wijk tegelijk, één ziekenhuis tegelijk, één school tegelijk, één vluchtelingenkamp tegelijk, één 'veilige zone' tegelijk. Met wapens van de VS en Europa. En te midden van de onverschilligheid van alle ‘beschaafde naties’. Mogen de Palestijnen ons vergeven voor ons collectief onvermogen om hen te beschermen en om de meest elementaire betekenis van internationaal recht, te eerbiedigen.”
Met de aanhoudende en blijkbaar onvoorwaardelijke militaire steun van de VS, glijdt elke kritiek van Israël af als water van een eend. Het bloed van de slachtoffers in de al-Talib school was amper koud, of het Israëlisch leger had alweer nieuwe evacuatieorders uitgevaardigd voor het zuiden van de Gazastrook, onder meer voor delen van de stad Khan Younis, waaronder een eerder door Israël ingestelde ‘humanitaire zone’. Het gebied waarop de nieuwe evacuatiebevelen betrekking hebben, is een van de grootste sinds de start van het conflict. Het huidig Israëlisch offensief in en rond Khan Younis werd sinds zondag onverminderd voortgezet.
Ondertussen onthult het ene rapport (van de Verenigde Naties, mensenrechten- en noodhulporganisaties) na het andere de toenemende mate waarin de regering en het leger van Israël de morele trappers volledig kwijt zijn. Zo publiceerde de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem zopas nog een rapport dat de onmenselijke praktijken blootlegt ten opzichte van Palestijnen die sinds 7 oktober werden opgesloten in Israëlische detentiecentra. In deze faciliteiten, die volgens B’Tselem functioneren als de facto folterkampen, wordt elke gevangene opzettelijk onderworpen aan wrede en meedogenloze pijn.
Nadat onlangs een schokkende video uitlekte waarin te zien is hoe een Palestijnse gevangene brutaal seksueel misbruikt wordt door een groep reservisten in een Israëlische detentiefaciliteit, verdedigde de ultranationalistische Israëlische minister van Nationale Veiligheid, Itamar Ben-Gvir, de daders -"helden" in zijn woorden- door te stellen dat eender welke actie geoorloofd is als die wordt ondernomen voor de veiligheid van de staat. Diezelfde Ben-Gvir suggereerde in de lente overigens om Palestijnse gedetineerden te executeren om het probleem van overbevolking binnen het gevangenissysteem aan te pakken.
Het is zo belangrijk om de ogen niet te sluiten voor de verdorvenheid van deze gevaarlijke Israëlische regering, en voor de aanhoudende oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid van het Israëlische leger in Gaza (en de andere Palestijnse bezette gebieden). We moeten deze genocide blijven aanklagen en blijven eisen van onze regeringen dat ze actie ondernemen (ondubbelzinnige veroordelingen, militair embargo, boycot, desinvestering en sancties, de opzegging van het EU-Associatieakkoord met Israël, enz.). Voor alle Palestijnen in Gaza, die trachten te overleven in mensonterende omstandigheden en dagelijks geconfronteerd worden met de gruwelijke gevolgen van een oorlog die hun uitroeiing tot doel heeft. Voor alle Palestijnen in de diaspora die elke dag angstig opstaan met de vraag of hun familie en vrienden in de belegerde enclave nog in leven zijn. Voor alle Palestijnen. Voor alle mensen ter wereld die gebukt gaan onder oorlog, bezetting en onderdrukking. Voor de mensheid. Zwijgen is moreel simpelweg niet te verantwoorden.
