Op zaterdag 5 juli werd de directe actiegroep 'Palestine Action' officieel gecategoriseerd als een terroristische organisatie, en daarmee verboden, door de Labour-regering van het VK.
Op dezelfde dag werden 29 mensen opgepakt die zich hadden verzameld op 'Parliament Square' ter ondersteuning van Palestine Action. Een grote groep agenten omsingelden de vreedzame demonstranten die plakkaten droegen met daarop de boodschap: “Ik ben tegen genocide. Ik steun Palestine Action”. De vele omstaanders en voorbijgangers drukten luid hun verontwaardiging uit over het optreden van de politie, die achteraf liet weten dat de demonstranten opgepakt waren “op verdenking van misdaden onder de Terrorismewet van 2000”.
Labour-parlementslid Clive Lewis wees op de symbolische locatie van de arrestaties -aan het standbeeld van hét icoon van geweldloos verzet Mahatma Gandhi- en wees erop dat er een 83-jarige dominee, een professor en verschillende artsen onder de gearresteerden waren. “Dit gaat niet over terrorisme. Dit gaat over het monddood maken van andersdenkenden – en het leidt ons een steeds duisterder pad op”, postte Lewis op X.
Dat het inzetten van de antiterreurwetgeving tegen Palestine Action een zeer gevaarlijk precedent vormt, kan moeilijk worden overbenadrukt.
Het lijdt geen twijfel dat het verbieden van de directe actiegroep een schaamteloos politiek gemotiveerde daad is van een hypocriete regering, die de genocidale daden van een terreurstaat niet alleen verzuimt te veroordelen, maar er zelf ook medeplichtig aan is door Israël inlichtingen en wapens te verstrekken.
Tijdens de discussie in het Lagerhuis over het verbodsvoorstel, werd telkens opnieuw het zwakke en vage argument van de nationale veiligheid bovengehaald.
Om de kans groter te maken dat het voorstel effectief zou goedgekeurd worden, werd Palestine Action niet apart behandeld maar als een te nemen of te laten pakket samen met twee neonazistische organisaties die wel degelijk oproepen tot geweld en gewelddaden plegen tegen mensen en minderheidsgemeenschappen. Heel wat parlementsleden hadden daardoor het gevoel dat ze niet anders konden dan voor stemmen.
Uiteindelijk werd Palestine Action als een terroristische organisatie aangemerkt in het Lagerhuis met een overweldigende 385 stemmen voor en 26 stemmen tegen (waaronder negen van Labour-parlementairen). De Conservatieven steunden het regeringsvoorstel, terwijl de ‘Liberal Democrats’ en de ‘Scottish National Party’ zich onthielden. Een verzoek bij het Hooggerechtshof om de demarche van de regering tegen te gaan -een laatste poging van Palestine Action om het terrorisme-etiket te vermijden- werd vrijdagavond verworpen.
Directe actie is legitiem verzet
De acties van Palestine Action zijn nooit gericht tegen personen, uitsluitend tegen de zakelijke facilitators van het Israëlische bezettingsregime en de genocide tegen de Palestijnen, met name het Israëlisch militair-industrieel complex. Het gaat voornamelijk over geweldloze burgerlijke ongehoorzaamheidsacties (bv. toegangen van wapenbedrijven blokkeren, slogans op de gevels van deze bedrijven spuiten, enz.) en directe actie waarbij hoogstens schade aangebracht wordt aan eigendommen.
Directe actie kan het overschrijden van bepaalde criminele wetten inhouden (betreden van privaat terrein, inbraak, vandalisme, vernieling van materiaal, enz.) om de aandacht te vestigen op praktijken die volgens de actievoerders veel grotere schade veroorzaken aan de samenleving. De staat kan betrokken activisten in dergelijke gevallen strafrechtelijk aanklagen als ze dat wil. Maar zelfs al worden er volgens de letter van de wet misdrijven gepleegd tijdens sommige acties, dat maakt de daden van deze protestgroep nog lang geen ‘terrorisme’.
Het Verenigd Koninkrijk kent overigens een lange traditie van directe actie. Zo wil de ironie dat de stemming over Palestine Action in het Lagerhuis op woensdag 2 juli samenviel met de verjaardag van het toekennen van het volledige stemrecht aan vrouwen in het land. Dit recht werd verworven na een aanhoudende campagne van de ‘suffragettes’, die behoorlijk wat gewelddadiger was dan alles wat Palestine Action ooit organiseerde. Ze bekladden bijvoorbeeld gebouwen, sloegen ramen in, sneden telegraaf- en spoorwegkabels door, en pleegden zelfs gerichte bomaanslagen en brandstichting - al richtten ze zich nooit tegen personen.
Volgens de huidige Britse Terrorismewet hoeft de minister van Binnenlandse Zaken slechts ‘te geloven’ dat er een verband is met terrorisme om een groep te verbieden. Bewijs op basis van waarschijnlijkheid of ‘zonder redelijke twijfel’ is niet nodig.
Sommige Conservatieve parlementsleden wilden deze arbitraire bepaling eerder ook al inzetten tegen directe actiegroepen zoals ‘Just Stop Oil’ (klimaatorganisatie) en ‘Insulate Britain’ (een organisatie die pleit voor het isoleren van sociale woningen voor grotere energie-efficiëntie en lagere energieprijzen). De vorige regering (Conservatieven) zag daar uiteindelijk van af, al breidde ze de ordehandhavingsmaatregelen tegen openbaar protest wel sterk uit. De huidige Labour-regering, die wanhopig op zoek is naar geloofwaardigheid op het gebied van veiligheid, sprong wel op de kar.
Door het verbod erdoor te drukken, negeert de regering dat de doelen en activiteiten van Palestine Action brede steun genieten in het land - steun die op eender welke manier uitgedrukt, vanaf nu ook strafbaar is met een boete en/of opsluiting (tot 14 jaar!). Volgens een peiling in opdracht van de 'Palestine Solidarity Campaign' steunt 57% van de Britse bevolking een volledig wapenembargo tegen Israël (bij degenen die in 2024 voor Labour stemden gaat het zelfs om 72%). Sinds het begin van de genocide in Gaza zijn ook al vele honderdduizenden mensen op straat gekomen voor een staakt-het-vuren en tegen de Britse wapenexport naar Israël. Met zijn acties heeft Palestine Action dus al meer gedaan om de wil van het Britse volk en de internationaalrechtelijke verantwoordelijkheid van de Britse regering te eerbiedigen, dan eender wie aan het politieke firmament van het VK.
