Volgens een onderzoek onder leiding van William D. Harting voor het 'Costs of War'-project voorzag de Verenigde Staten sinds 7 oktober 2023 -de dag van de Hamas-aanval in Israël en het begin van de genocide in Gaza- minstens 21,7 miljard dollar aan militaire hulp aan Israël. Dat geld financiert niet alleen directe wapenleveringen, maar ook de logistiek, het onderhoud en de productiecapaciteit die het Israëlisch leger (IDF) draaiende houden.
Een deel van deze 21,7 miljard dollar aan militaire hulp is reeds aan Israël geleverd in de vorm van wapens, bommen en financiering, terwijl andere delen in de komende jaren zullen worden geleverd, maar reeds zijn betaald.
Een parallelle studie toont aan dat de VS sinds 7 oktober 2023 ook 9,65 à 12,07 miljard dollar heeft uitgegeven aan militaire operaties in Jemen, Iran en de bredere regio. Deze operaties werden aangedreven door of waren ter ondersteuning van Israëlische militaire operaties.
Dat maakt dat de totale VS-uitgaven aan de genocide in Gaza en aanverwante militaire operaties in de regio inmiddels ruim 33 miljard dollar bedragen. Zonder die financiële en materiële -naast politieke en diplomatieke- steun zou Israël nooit in staat zijn geweest om een genocidale ravage van de huidige (nog steeds uitbreidende) proporties aan te richten.
De militaire steun van de VS aan Israël verloopt via verschillende programma’s. De grootste post, goed voor meer dan 8 miljard dollar, is de ‘Foreign Military Financing’ (FMF), waarmee Israël wapens uit de VS aankoopt met geld dat het rechtstreeks van Washington ontvangt.
Daarnaast ging er ongeveer 5 miljard dollar naar de financiering van raketafweersystemen, waaronder de ‘Iron Dome’-, ‘David’s Sling’- en ‘Arrow’-programma’s. Zo’n 4,4 miljard dollar werd gebruikt voor het aanvullen van VS-wapenvoorraden die aan Israël werden overgedragen. Ten slotte ging er ongeveer 800 miljoen naar extra bestellingen van munitie om het Israëlisch leger van voldoende voorraad te blijven voorzien, kreeg Israël zo’n 725 miljoen dollar om de eigen binnenlandse wapenproductie te stimuleren en werd er ongeveer 200 miljoen dollar geïnvesteerd in VS-wapenfabrieken om de productie van wapens en munitie bestemd voor Israël op te voeren.
In technische termen worden al deze financieringskanalen omschreven met het paraplubegrip 'wapentransfers'. Het overgrote deel wordt uiteindelijk betaald met belastinggeld van de burgers in de Verenigde Staten.
Het Israëlisch leger is sterk afhankelijk van VS-wapens. De bestaande Israëlische voorraad die in Gaza, de Westelijke Jordaanoever en het bredere Midden-Oosten wordt ingezet, is voornamelijk afkomstig uit de VS. Zo is de volledige Israëlische vloot gevechtsvliegtuigen, bestaande uit 75 F-15’s, 196 F-16’s en 39 F-35’s, van VS-makelij. Hetzelfde geldt voor de 46 Apache-aanvalshelikopters, en 49 Black Hawk- en 25 Sea Stallion-transporthelikopters die dagelijks boven Gaza opereren. Deze toestellen, samen met de tienduizenden door de VS-geleverde bommen en raketten, zijn verantwoordelijk voor de enorme verwoesting van Gaza en de dood van ondertussen zeker 67.000 Palestijnen.
Volgens een rapport van augustus 2025 van het 'Center for International Policy' (CIP), waren er op dat moment, en sinds 7 oktober 2023, reeds voor zo’n 4,2 miljard dollar aan wapens uit de VS effectief gearriveerd in Israël, waaronder bommen, raketten, mijnen en geweren.
Zowel onder Biden als Trump zijn ook voor tientallen miljarden dollars extra aan overeenkomsten vastgelegd voor de levering van wapens en militaire diensten. Deze zijn niet opgenomen in de 21,7 miljard dollar aan militaire hulp waarvan sprake in Hartungs rapport, omdat ze pas in de komende jaren zullen worden betaald.
Zo keurde Biden in zijn laatste maand als president nog een nieuwe wapendeal met Israël goed ter waarde van 8 miljard dollar. De overeenkomst omvat onder meer middellangeafstandsraketten, bommen van 500 pond, artilleriegranaten en Hellfire-raketten. En sindsdien zijn er nog eens voor minstens 10 miljard dollar aan extra contracten bekendgemaakt (een aanzienlijk deel daarvan nog onderhandeld onder Biden), o.a. voor duizenden JDAM-geleidingskits (waardoor bommen gestuurd kunnen worden), bommen van 500 tot 2.000 pond, en Caterpillar-bulldozers (gebruikt om huizen en andere gebouwen van Palestijnen te slopen). Vorige maand lichtte Trump het Congres nog in over een nieuwe wapendeal met Israël ter waarde van 6 miljard dollar betreffende de verkoop van o.a. 30 Apache-helikopters en meer dan 3000 infanterie-aanvalsvoertuigen. Al deze wapens zullen voor het overgrote deel worden betaald met toekomstige VS-hulppakketten.
Sinds het aantreden van de regering Trump in januari 2025 werden de wapenleveringen versneld. Onder president Biden werd in mei 2024 een tijdelijke opschorting van de levering van de allerzwaarste bommen ingevoerd, maar dat moratorium werd direct opgeheven door zijn opvolger. Zo hervatte Washington de export van Mark 84’s en BLU-109’s, bommen van 2000 pond die in Gaza veelvuldig worden gebruikt om woonwijken, ziekenhuizen en andere civiele infrastructuur te viseren. Daarnaast keurde de Trump-regering de export van 20.000 aanvalsgeweren voor de Israëlische politie goed, die eerder waren tegengehouden wegens het risico dat ze in handen zouden vallen van kolonisten in de bezette gebieden.
Los van de militaire deals die de afgelopen twee jaar gesloten werden met Israël in het kader van de militaire operaties in Gaza en de bredere regio, ontvangt het land jaarlijks 3,8 miljard dollar aan structurele militaire steun dankzij het tienjarig ‘Memorandum of Understanding’ (MOU). Dit, dat werd gesloten door Obama, loopt pas in 2028 af, maar onderhandelingen over een nieuw structureel militair hulppakket aan Israël staan al op de politieke agenda.
Hoewel de vele actievoerders in VS-steden consistent een einde aan de financiële en militaire steun voor Israël en zijn genocide hebben geëist, is het pas nu dat er ook op politiek niveau wat tegenwind ontstaat. De onafhankelijke senator voor Vermont, Bernie Sanders, diende het afgelopen jaar verschillende resoluties in om wapenleveringen aan Israël te blokkeren - zonder succes. Zijn laatste poging kreeg wel de steun van een meerderheid van de Democratische senatoren, en zelfs enkele Republikeinen, die zich eindelijk beginnen te keren tegen de onaflatende militaire steun aan Israël te midden van de gruwelijke operaties in Gaza. Het is een eerste barst in de traditionele pro-Israëlische consensus over de partijgrenzen heen.
Het is duidelijk dat deze genocide zonder de militaire hulp van Washington nooit, of toch zeker nooit op deze schaal, gepleegd had kunnen worden. Zonder de VS zou Israël geen gevechtsvliegtuigen hebben om bommen te werpen, geen onderdelen om ze te repareren en geen budget om zijn leger op te bouwen tot de huidige sterkte.
Het is ook duidelijk dat als het president Trump menens is dat hij “de oorlog” in Gaza wil beëindigen, hij de militaire operaties onmiddellijk kan beteugelen door nieuwe wapenverkopen te verbieden, lopende leveringen stop te zetten en de ondersteuning van reserveonderdelen en andere logistieke diensten op te schorten. Door dit niet te doen blijft de Verenigde Staten zich schuldig maken aan zware oorlogsmisdaden en genocide tegen de Palestijnen. Zowel Biden als Trump horen daarom -naast Netanyahu en andere Israëlische functionarissen- thuis in de beklaagdenbank van het Internationaal Strafhof.
In het kader van zijn 20-puntenplan -waarin hij alle voorwaarden en verantwoordelijkheden bij Hamas en de Palestijnen legt- beval Trump Israël vorige week vrijdag om “onmiddellijk te stoppen met bombarderen” - een order dat prompt werd genegeerd. Dit weekend werden zeker 100 Palestijnen gedood door het Israëlisch leger en ook gisteren, werd exact twee jaar genocide in Gaza gemarkeerd met dodelijke bombardementen in Gaza-stad en het zuidelijke Khan Younis, onder meer in de zogenaamde humanitaire zone van al-Mawasi.
