Op 27 juli was het 70 jaar geleden dat de wapenstilstand ondertekend werd die de Koreaanse Oorlog staakte, maar niet tot een einde bracht. Sindsdien bevindt het verdeelde schiereiland zich in een voortdurende staat van oorlog, die steeds gevaarlijker wordt.

Tijdens de afgelopen weken heeft de VS in de regio met nucleair capabele bommenwerpers gevlogen, nucleaire oorlogsplanningsgesprekken opgestart met Zuid-Koreaanse functionarissen en voor de eerste keer in 42 jaar een nucleair capabele duikboot naar bondgenoot Zuid-Korea gestuurd.  

Dit alles volgde op de grootste militaire oefeningen -met echte munitie- vlakbij de Gedemilitariseerde Zone (DMZ) die Korea in twee verdeelt. Noord-Korea heeft geantwoord met rakettests en dreigde onlangs met nucleaire represailles.

Als een Koreaanse Amerikaan met familiebanden aan beide zijden van de DMZ, weet ik dat zolang deze oorlog voortduurt, gewone mensen -zowel Koreanen als Amerikanen- de hoogste prijs betalen. De Koreaanse Oorlog luidde het begin in van het militair-industrieel complex van de VS, verviervoudigde de Amerikaanse defensie-uitgaven, en zette de VS op koers om de militaire politie van de wereld te worden.

Er wordt veel aandacht besteed aan het nucleaire programma en de agressieve retoriek van Noord-Korea, maar de Amerikanen moeten ook begrijpen hoe de acties van de VS-regering de spanningen verergeren – en waarom de VS een cruciale rol moeten spelen bij het beëindigen van deze oorlog. Om te beginnen moeten we wijzen op de centrale rol van de VS in de Koreaanse oorlog en mogen we niet vergeten hoe destructief de gevechten waren. 

Voormalig VS-minister van Buitenlandse Zaken, Condoleezza Rice, heeft de oorlog omschreven als een voorbeeld van wat een “succesvolle” VS-oorlog kan “bereiken”. Andere commentatoren hebben soortgelijke beweringen gedaan, waarbij de oorlog als model aangeboden wordt voor hoe door te gaan in Oekraïne. Dit soort van revisionisme is gevaarlijk. 

De Koreaanse Oorlog maakte meer dan 4 miljoen dodelijke slachtoffers, meer dan de helft daarvan burgers. Van 1950 tot 1953 dropte de VS 32.000 ton napalm en 635.000 ton bommen op het schiereiland – meer dan tijdens de Tweede Wereldoorlog in Azië (‘Pacific War’). Het VS-leger toonde “weinig bezorgdheid voor burgerslachtoffers”, merkt historicus Bruce Cummings op, en brandde 80 procent van de Noord-Koreaanse steden plat. Zelfs na deze massale vernietiging, is het schiereiland vandaag nog altijd officieel in oorlog – met blijvende gevolgen voor de Koreanen aan beiden zijden van de DMZ.

De VS heeft heel wat families in Zuid-Korea uit hun huizen gezet om militaire basissen te bouwen, terwijl de chemicaliën die uit deze basissen lekken plaatselijke ecosystemen hebben vergiftigd en drinkwater hebben besmet. De Biden-regering handhaaft nog steeds het reisverbod uit het Trump-tijdperk dat Koreaanse Amerikanen gescheiden houdt van hun dierbaren in Noord-Korea, terwijl sancties de levering van essentiële hulp aan het land belemmeren.

De VS-belastingbetalers financieren deze verwoesting. Tussen 2016 en 2019 werd 13,4 miljard dollar gespendeerd aan de ontplooiing van de 28.500 VS-troepen in Zuid-Korea. Tenzij we ingrijpen, zullen de gemeenschappen en het milieu  in de Stille Oceaan-regio de vernietigende gevolgen blijven dragen terwijl de militaire aanwezigheid van de VS er uitbreidt.

Het VS-ministerie van Defensie kondigde onlangs bijvoorbeeld aan dat er een raketafweersysteem wordt gebouwd op Guam, dat tot 20 locaties op het Pacifische eiland zal omvatten. Het project wordt aangekondigd als een reactie op "waargenomen bedreigingen van potentiële tegenstanders zoals China en Noord-Korea". Dit plan zal, zoals velen in het verleden, kostbare landschappen vernietigen.

In Hawai heeft lekkende vliegtuigbrandstof uit opslagtanks van de VS-marine bijvoorbeeld het drinkwater van duizenden families vervuild. En volgend jaar gaat de ‘Rim of the Pacific’ (RIMPAC) -de grootste jaarlijkse maritieme oorlogsoefeningen van de VS en bevriende staten- door in Hawai. Vorige edities van RIMPAC doodden talloze zeedieren en planten.

Om een nucleaire oorlog te vermijden en het milieu te beschermen moeten Amerikanen eisen dat er een einde komt aan de groeiende militaire VS-aanwezigheid in de wereld en dat het bijna 900 miljard dollar tellende militair budget wordt ingeperkt. Onze grassroots vredesbeweging blijft groeien en introduceerde de ‘Peace on the Korean Peninsula Act’ (H.R. 1369), een wetsvoorstel dat nu al meer dan 40 co-sponsors heeft.

Om een einde te brengen aan de Koreaanse Oorlog, hebben we personen nodig met allerlei vaardigheden -verhalenvertellers, gemeenschapsopbouwers, genezers, en meer- die samenwerken. We moeten onze gemeenschappen onderwijzen, vechten voor verandering en samen bouwen aan vrede in Korea en de rest van de wereld.