Er is geen verschil tussen de VS-presidentskandidaten Joe Biden en Donald Trump als het om de permanente oorlogseconomie gaat. Beiden prijzen de wapenindustrie aan als een bron van jobs, jobs, jobs voor Amerikanen, waarbij ze nooit vermelden dat de miljarden overheidsdollars die door het militair-industrieel complex (MIC) worden opgeslokt ook voor andere dingen zouden kunnen worden gebruikt. 

Denk aan universele gezondheidszorg, gratis hoger onderwijs of misschien gewoon de groene economie - als het geld dat wordt uitgegeven aan wat de nieuwssite Politico ‘Bombenomics’ noemt, zou worden besteed aan het produceren van zonnepanelen en windturbines, zouden we jobs hebben EN een planeet die niet aan lichtsnelheid opwarmt. 

Helaas zijn onze twee presidentskandidaten nog nooit een wapensysteem tegengekomen waar ze niet van hielden. En zoals de recente geschiedenis aantoont: als je al je geld uitgeeft aan het bouwen van tanks, geweren en bommen, dan zullen ze gebruikt worden.

Erger nog, het militair-industrieel complex van de VS dwingt andere landen om hun leger te versterken. Neem nu Rusland. Voor de invasie in Oekraïne ploeterde de wapenindustrie van Moskou voort, net als de militaire dienstplicht, maar zodra het Kremlin besefte dat het geen vredespartners had in het Westen of in Oekraïne -een openbaring die tot Moskou doordrong toen de toenmalige Britse premier Boris Johnson in het voorjaar van 2022 de vredesbesprekingen tussen Rusland en Oekraïne saboteerde- veranderden de zaken. Rusland richtte zich op een oorlogspad. Moskou’s industriële militaire basis draait nu op volle toeren en produceert tanks, raketten, hypersonische raketten (die het Westen niet heeft), geweren en, niet te vergeten, kernbommen. Rusland heeft ook tactische kernwapens in Wit-Rusland gestationeerd.

Ook China, dat door de VS wordt bedreigd vanwege Pekings al lang bestaande en zeer openbare voornemen om Taiwan vreedzaam te absorberen, heeft elk aspect van zijn oorlogsmachine versterkt. Zoals militair expert Will Schryver onlangs tweette: "De VS is momenteel niet in staat om meer dan vier vliegdekschepen tegelijk de zee op te sturen en niet meer dan 60 oorlogsschepen van alle types. China heeft momenteel drie vliegdekschepen, bijna 800 schepen en bergen raketten."

Daarnaast is er Iran, dat nu het Chinese satellietnavigatiesysteem Beidou gebruikt, wat betekent, om het Sirius Report te citeren "dat Iraanse raketten gebruik kunnen maken van een plaatsbepalingssysteem waar de VS geen controle over heeft". En Teheran zou binnenkort wel eens kernwapens kunnen hebben, dankzij Trump die het nucleair pact van het Westen met Iran in de prullenbak heeft gegooid en Biden die op onverklaarbare wijze weigert om die idiote beslissing terug te draaien.

Met andere woorden, al deze fiasco's hadden één voor één voorkomen kunnen worden als Washington zijn agressie onder controle had gehouden en zijn enorme invloed had aangewend om vrede te bevorderen. Belangrijker is dat een verslechtering van de situatie nog steeds kan worden voorkomen als er wordt afgestapt van het opleggen van sancties, het uitbreiden van buitenlandse militaire bases om vermeende vijanden te omsingelen, het ontketenen van kleurrevoluties in andere landen en het zich in het algemeen meedogenloos gedragen. In plaats daarvan zou het Rijk de aanpak van goed nabuurschap kunnen uitproberen - hoewel het na zoveel decennia van geweld wel even zou kunnen duren voordat de niet-westerse wereld in zo'n ommekeer gelooft.

En dan is er nog de flagrante immoraliteit van een oorlogseconomie - een economie die voor haar gezondheid afhankelijk is van bloedvergieten. Toch is wapenproductie een van de weinige industrieën in de VS die nog niet volledig naar het buitenland is overgeplaatst. Het is geen goede look. "Wat maakt uw land? Oh, geweren, tanks en bommen, niet veel anders." Het zendt een boodschap naar de wereld en blijkbaar zijn onze machthebbers niet ontevreden over deze boodschap. Het belangrijkste overtuigingsmiddel van een monomaan Washington voor recalcitrante buitenlandse regeringen is immers al vele decennia: "Doe wat we willen en we zullen jullie niet bombarderen en vernietigen". Het feit dat een van de belangrijkste industriële producten van de VS wapens zijn, helpt om de gedachten van de rest van de wereld te focussen op deze dreiging.

Inderdaad, Biden "is de defensie-industrie aan het supersizen", meldt 'Responsible Statecraft' op 23 februari. Met een nieuwe ‘National Defense Industrial Strategy’ zou een “generationele verandering” van de VS-defensie-industrie worden “gekatalyseerd”. Geen verrassingen hier.

Onlangs kwamen we nog te weten dat de CIA sinds 2014 -toen Oekraïne in de portefeuille zat van vicepresident Biden- haar operaties in Oekraïne had opgevoerd, zodat die natie in wezen het grootste CIA-project in de geschiedenis van het agentschap is geworden, vol met bases en bunkers. Dit nieuws verscheen in de ‘New York Times’ op het moment dat duidelijk was geworden dat het hele militaire project van het Westen in Oekraïne is geflopt. (Vlak nadat de Times had opgeschept over al die CIA-bases aan de grens tussen Rusland en Oekraïne, gebruikte Rusland zijn artillerie om een ervan te liquideren. Daarbij kwamen wie weet hoeveel Amerikanen om.)

En er is geen reden om aan te nemen dat deze nieuwe impuls voor de defensie-industrie niet evengoed zal floppen. Biden "stelt een generatie van investeringen voor om een wapenindustrie uit te breiden die over het algemeen niet voldoet aan de huidige normen voor kosten, planning en prestaties", meldt Responsible Statecraft. Met andere woorden, de waarschuwingen van wijlen president Eisenhower over het militair-industrieel complex worden meer dan genegeerd. Biden blaast het kwaad van het MIC nieuw leven in en kan dus Eisenhowers tegenstander worden genoemd.

Wapenproducenten vormen een machtige lobby in Washington, die "hun economische invloed hebben verankerd om het politieke potentieel voor toekomstige bezuinigingen op de nationale veiligheid af te wenden, ongeacht hun prestaties of het geopolitieke klimaat". Ze zouden bij wijze van spreken citroenen kunnen produceren, of systemen die zo gebrekkig zijn dat ze constante aandacht nodig hebben -zie de vele problemen met de F-35 gevechtsvliegtuigen- en ze toch voor miljarden aan het buitenland kunnen verkopen. 

Dat komt omdat aannemers hun fabrieken zorgvuldig in meerdere VS-staten inplanten, zodat ze in het Congres de kaart van de jobvoordelen kunnen spelen. Het eindresultaat is een economie die oorlog en nog meer oorlog eist om een enorme en dodelijk krachtige industrie draaiende te houden. Ondertussen vraagt Responsible Statecraft: "Wat leveren de steeds toemende uitgaven voor nationale veiligheid het leger eigenlijk op? Minder voor meer. Minder wapens dan waar het om vroeg, meestal te laat geleverd, boven de gebudgetteerde prijs en vaak disfunctioneel".

Dat is op zich misschien niet zo slecht. Wapens die niet werken, kunnen levens redden, maar ze betekenen ook dat andere dingen niet uitgebouwd worden. In plaats van een enorm aantal elektrische voertuigen, een groeiende textielindustrie of een grote stimulans voor de productie van zonnepanelen of de assemblage van een van de duizenden artikelen die nu de stempel ‘made in China’ dragen, krijgen we Patriot-raketten en Abrams-tanks - die overigens allebei niet helemaal de geprojecteerde verwachtingen inlossen, afgaande op rapporten over de oorlog in Oekraïne.

Biden gaat helemaal mee in het verdraaide idee dat het schenken van dollars aan bewapening goed is voor de economie. Hij is enthousiast over "apparatuur die Amerika verdedigt en die in Amerika wordt gemaakt: Patriot-raketten voor de luchtverdedigingsbatterijen die in Arizona worden gemaakt; artilleriegranaten die in 12 staten in het hele land worden gemaakt - in Pennsylvania, Ohio, Texas...".  

Arizona en Pennsylvania zijn cruciale staten voor zijn herverkiezing, terwijl de andere twee rode staten zijn met Republikeinse senatoren die Biden er in de aanloop van het meest recente militaire steunpakket aan Oekraïne van probeerde te overtuigen om voor te stemmen.

Daartoe deelden regeringslobbyisten volgens de nieuwssite Truthout griezelig genoeg landkaarten uit, waarop aangeduid stond hoeveel geld een dergelijk steunpakket aan Oekraïne zou opleveren voor elk van de 50 staten. Wat een winstgevende, met bloed doordrenkte investering is onze Oekraïense proxyoorlog toch! 

Honderdduizenden Oekraïense mannen mogen sterven terwijl ze vechten voor de VS, dat zelf geen soldaten hoeft te riskeren. Ondertussen verdienen de wapenproducenten thuis rijkelijk aan het bloedbad. En de politici die dit bloedige fiasco promoten, hebben het lef om voor een herverkiezing te gaan! 

Voor de VS is de oorlog in Oekraïne echt een winstgevende zakelijke onderneming geweest. Dat heeft voor een deel te maken met het feit dat Washington nooit de realiteit onder ogen ziet en zijn nederlaag toegeeft. Als het moeilijk wordt, gaat Washington door, net als in Afghanistan, Irak, Vietnam enzovoort. De truc is om nooit rechtstreeks tegen een concurrent te vechten, maar om overal ter wereld arbitrair bombardementen uit te voeren en tegelijkertijd de cultus van de dood overvloedig van geld te voorzien. Eisenhower draait zich vast om in zijn graf.

Dit vertaalde artikel verscheen eerder op Counterpunch.